Toυ Martin van Creveld Όπως γνώριζαν πολύ καλά ο φιλόσοφος Πλάτωνας (428-348 π.Χ.) και ο πολιτικός/ιστορικός Πολύβιος (200-118 π.Χ.), οι αυτ...
Toυ Martin van Creveld
Όπως γνώριζαν πολύ καλά ο φιλόσοφος Πλάτωνας (428-348 π.Χ.) και ο πολιτικός/ιστορικός Πολύβιος (200-118 π.Χ.), οι αυτοκρατορίες έρχονται και παρέρχονται.
Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία ανήλθε και παρήκμασε.
Η Περσική Αυτοκρατορία ανήλθε και παρήκμασε.
Η Μακεδονική Αυτοκρατορία του Αλέξανδρου αναδύθηκε και διαλύθηκε.
Τον πρώτο αιώνα π.Χ., η ιδέα ότι και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα παρακμάσει και θα πέσει μια μέρα είχε γίνει συνηθισμένη στους μορφωμένους κατοίκους της, όπως έγραψε ένας από αυτούς, ο Ρωμαίος ιστορικός Λίβιος, η αυτοκρατορία «πάλευε με το δικό της μεγαλείο».
Ωστόσο, δεν υπήρξε συμφωνία για το πότε θα συμβεί αυτό, πόσο μάλλον για το πώς.
Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία ανήλθε και παρήκμασε.
Η Περσική Αυτοκρατορία ανήλθε και παρήκμασε.
Η Μακεδονική Αυτοκρατορία του Αλέξανδρου αναδύθηκε και διαλύθηκε.
Τον πρώτο αιώνα π.Χ., η ιδέα ότι και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα παρακμάσει και θα πέσει μια μέρα είχε γίνει συνηθισμένη στους μορφωμένους κατοίκους της, όπως έγραψε ένας από αυτούς, ο Ρωμαίος ιστορικός Λίβιος, η αυτοκρατορία «πάλευε με το δικό της μεγαλείο».
Ωστόσο, δεν υπήρξε συμφωνία για το πότε θα συμβεί αυτό, πόσο μάλλον για το πώς.
Με την πάροδο του χρόνου επινοήθηκαν πολλοί διαφορετικοί λόγοι για να εξηγήσουν την παρακμή. Μιλώντας για τον ελληνορωμαϊκό κόσμο, ίσως η πιο κοινή ιδέα ήταν ότι η εξουσία και η ευημερία υπονομεύουν τον εαυτό τους.
Όσο πιο ισχυρή και ευημερούσα μια αυτοκρατορία, τόσο πιο ήπιοι οι πολίτες της και τόσο πιο εθισμένοι στο κρασί, το τραγούδι και τις γυναίκες και τόσο λιγότερο διατεθειμένοι να υπηρετήσουν, να πολεμήσουν και να πεθάνουν.
Κατά τη διάρκεια της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτό έφτασε στο σημείο όπου οι στρατιώτες ακρωτηριάζονταν για να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία και, εάν οδηγούνταν στη δικαιοσύνη, μπορούσαν να καούν ζωντανοί.
Αργά ή γρήγορα έφτασαν στο σημείο οι υπεύθυνοι να στραφούν σε ξένους μισθοφόρους για να υπερασπιστούν την αυτοκρατορία έναντι των εχθρών της.
Τελικά αυτοί οι ξένοι θα μετατρέπονταν σε ένα βάρος, είτε επειδή δεν....
Όσο πιο ισχυρή και ευημερούσα μια αυτοκρατορία, τόσο πιο ήπιοι οι πολίτες της και τόσο πιο εθισμένοι στο κρασί, το τραγούδι και τις γυναίκες και τόσο λιγότερο διατεθειμένοι να υπηρετήσουν, να πολεμήσουν και να πεθάνουν.
Κατά τη διάρκεια της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτό έφτασε στο σημείο όπου οι στρατιώτες ακρωτηριάζονταν για να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία και, εάν οδηγούνταν στη δικαιοσύνη, μπορούσαν να καούν ζωντανοί.
Αργά ή γρήγορα έφτασαν στο σημείο οι υπεύθυνοι να στραφούν σε ξένους μισθοφόρους για να υπερασπιστούν την αυτοκρατορία έναντι των εχθρών της.
Τελικά αυτοί οι ξένοι θα μετατρέπονταν σε ένα βάρος, είτε επειδή δεν....
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην ιστοσελίδα: geoeurope.org
.
