Το Κογκρέσο μπορεί να υιοθετήσει μια δημιουργική ερμηνεία για να εφαρμόσει το Άρθρο 907 στην απαγόρευση οποιουδήποτε στρατιωτικού υλικού ...
Το Κογκρέσο μπορεί να υιοθετήσει μια δημιουργική ερμηνεία για να εφαρμόσει το Άρθρο 907 στην απαγόρευση οποιουδήποτε στρατιωτικού υλικού ή άλλης βοήθειας στην Τουρκία
Το 1992, λίγο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ψήφισε τον Νόμο για την Υποστήριξη της Ελευθερίας για να υποστηρίξει τις ανοιχτές αγορές και να συντονίσει τη βοήθεια για τα κράτη διάδοχα της Σοβιετικής Ένωσης.
Ωστόσο, στο πλαίσιο του αποκλεισμού του Αζερμπαϊτζάν στην Αρμενία, το άρθρο 907 του νόμου απαγόρευε την εφαρμογή βοήθειας στο Αζερμπαϊτζάν. Η γλώσσα ήταν απλή.
«Η βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών βάσει αυτού ή οποιουδήποτε άλλου νόμου…δεν μπορεί να παρασχεθεί στην κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν έως ότου ο Πρόεδρος αποφασίσει, και έτσι αναφέρει στο Κογκρέσο, ότι η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν λαμβάνει αποδεδειγμένα μέτρα για να σταματήσει όλους τους αποκλεισμούς και άλλες επιθετικές χρήσεις του δύναμη εναντίον της Αρμενίας και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ».
Για σχεδόν μια δεκαετία, το Αζερμπαϊτζάν δεν έλαβε κανένα από τα δισεκατομμύρια δολάρια που διανεμήθηκαν υπό την αιγίδα του νόμου.
Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ωστόσο, το Αζερμπαϊτζάν τοποθετήθηκε ως σύμμαχος της αντιτρομοκρατίας.
Το κόστος της υποστήριξης του Αζερμπαϊτζάν ήταν μια τροπολογία που καθιέρωσε μια παραίτηση από το Άρθρο 907, που ισχύει εφόσον ο πρόεδρος (μέσω του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) μπορεί να πιστοποιήσει ότι το Αζερμπαϊτζάν παραμένει προσηλωμένο στη διπλωματία.
Έκτοτε, το Αζερμπαϊτζάν λαμβάνει εξαίρεση κάθε χρόνο, παρόλο που τόσο η κυβέρνηση Τραμπ όσο και ο Μπάιντεν έχουν παραβιάσει το γράμμα και το πνεύμα του νόμου εκδίδοντας παραίτηση μετά την επίθεση της κυβέρνησης του Προέδρου Ιλχάμ Αλίεφ το 2020 στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, γράφει ο ειδικός Αμερικανός αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin) στο 19FortyFive.
Η ανοιχτή υποτίμηση της διπλωματίας από τον Αλίεφ ως μέσου για την επίλυση των συγκρούσεων και η εξοντωτική ρητορική κατά της Αρμενίας ως κράτους θα έπρεπε να ήταν ξεκάθαροι αποκλεισμοί.
Το Αζερμπαϊτζάν ερμήνευσε τη συνεχιζόμενη παραίτηση της κυβέρνησης Μπάιντεν ως πράσινο φως για επιθετικότητα.
Ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να ανακαλέσει την παραίτηση για το Αζερμπαϊτζάν (και το Κογκρέσο θα πρέπει να αφαιρέσει την επιλογή εάν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ παραβιάζει κατά συρροή το νόμο), τόσο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και το Κογκρέσο θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι το Τμήμα 907 παρέχει ένα ακόμη πιο ισχυρό εργαλείο για την περιφερειακή ασφάλεια.
Υπάρχουν αξιόπιστες ενδείξεις ότι, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ του 2020, η Τουρκία πέταξε και τα δύο F-16 που παρείχαν οι ΗΠΑ για να υποστηρίξουν το Αζερμπαϊτζάν και οι Τουρκικές Ειδικές Δυνάμεις υποστήριξαν τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν καθώς κατέλαβαν το Σούσι (ή τη Σούσα όπως το αποκαλούν οι Αζέροι).
Ενώ η γλώσσα της Ενότητας 907 απαγορεύει ρητά «Η βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών … [να] παρέχεται στην κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν», δεν περιορίζει την απαγόρευση στην άμεση βοήθεια.
Πράγματι, η συνήθης αμερικανική πρακτική είναι η απαγόρευση μεταφόρτωσης στρατιωτικού υλικού.
Το αν οι Τούρκοι πιλόταραν τα αεροπλάνα για λογαριασμό του Αζερμπαϊτζάν ή επέτρεψαν σε πιλότους του Αζερμπαϊτζάν να τα πετάξουν δεν έχει σημασία.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, το Κογκρέσο μπορεί να υιοθετήσει μια δημιουργική ερμηνεία για να εφαρμόσει το Άρθρο 907 στην απαγόρευση οποιουδήποτε στρατιωτικού υλικού ή άλλης βοήθειας στην Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ ή όχι, εφόσον και αυτή δεν πληροί τις προϋποθέσεις του Νόμου για την Υποστήριξη της Ελευθερίας.
Επειδή η Τουρκία συνεχίζει να αποκλείει την Αρμενία και υποστήριξε ανοιχτά την πιο πρόσφατη επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στην ίδια την Αρμενία, είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν θα πληρούσε τους όρους.
Για να πληροί τις προϋποθέσεις για παραίτηση, η Τουρκία θα έπρεπε ουσιαστικά να αποκοπεί στρατιωτικά από το Αζερμπαϊτζάν αντί να το χρησιμοποιήσει ως αντιπρόσωπο για στρατιωτική επίθεση και εθνοκάθαρση.
Οι συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης προχωρούν παραπέρα: η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, βομβαρδίζει σχεδόν καθημερινά χωριά Κούρδων και Γεζίντι στο Ιράκ και απειλεί όλο και περισσότερο τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος.
Η γλώσσα της Ενότητας 907 μπορεί να ισχύει για την επιθετικότητα προς την Αρμενία, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Αρμενία δεν μένει στην Αρμενία.
Η Ουάσιγκτον μπορεί να μην βλέπει την Αρμενία ως κομβικό κράτος για την περιφερειακή ασφάλεια. Καθώς η Τουρκία γίνεται πιο επιθετική, είναι σημαντικό τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο να χρησιμοποιούν όλα τα μη στρατιωτικά εργαλεία στο οπλοστάσιό τους για να αποτρέψουν την τουρκική επιθετικότητα σε όλο το εύρος των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων της.
πηγη
