GRID_STYLE
FALSE
TRUE

Classic Header

{fbt_classic_header}

Breaking News:

latest

Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Γ. Λιναρδής  Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ οι ηγέτες των 30 κρατών-μελών με πρωτοβουλία του Τζο Μπάιντεν αποφάνθηκαν ότι Ρωσία κ...


Γ. Λιναρδής 

Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ οι ηγέτες των 30 κρατών-μελών με πρωτοβουλία του Τζο Μπάιντεν αποφάνθηκαν ότι Ρωσία και Κίνα αποτελούν απειλές για την ασφάλεια της Συμμαχίας.
Στην κοινή δήλωση της Συνόδου που αποτελείται από 26 σελίδες, η λέξη «Ρωσία» αναφέρεται περίπου 60 φορές, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της Συμμαχίας η Κίνα προσδιορίζεται ως εχθρός.

Σχετικά με την Ρωσία αναφέρεται ότι η Συμμαχία είναι «δυσαρεστημένη» με την ανάπτυξη υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων, την ολοένα και πιο ενεργή εξωτερική πολιτική της, την εμπλοκή της στην Συρία και τις σχέσεις με την Κίνα και το Ιράν.
Το ΝΑΤΟ κατηγορεί την Ρωσία για επιθετικότητα εναντίον της Ουκρανίας και της Γεωργίας και για τις παρεμβάσεις της στις εκλογές άλλων χωρών.
Επίσης η Συμμαχία απαιτεί από την Ρωσία να αφαιρέσει τις ΗΠΑ και την Τσεχία από τον κατάλογο των εχθρικών κρατών.

Η Κίνα στην κοινή δήλωση της Συνόδου αναφέρεται περίπου 10 φορές, ποτέ σε ανακοινωθέντα προηγουμένων συνόδων δεν υπήρχε αναφορά για την Κίνα.
Η «αυξανόμενη επιρροή και εξωτερική πολιτική» της Κίνας κατατάσσεται ως απειλή για τα συμφέροντα της Συμμαχίας, το ΝΑΤΟ ανησυχεί ιδιαίτερα για την στρατιωτική συνεργασία Μόσχας-Πεκίνου και την συμμετοχή της Κίνας σε στρατιωτικές ασκήσεις που διεξάγει η Ρωσία σε περιοχές ευρω-ατλαντικών συμφερόντων.

Στην τελική διακήρυξη της Συνόδου οι ηγέτες των 30 κρατών-μελών αναφέρονται στην ενότητα του ΝΑΤΟ και στον «άθραυστο δεσμό μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής», με τις ΗΠΑ να επιβεβαιώνουν την δέσμευση τους να υπερασπιστούν την Ευρώπη.

Ο συνολικός προϋπολογισμός του ΝΑΤΟ για το τρέχον έτος θα είναι 1,05 τρισεκατομμύρια δολάρια με το 70% περίπου να προέρχεται από τις ΗΠΑ, κάτι που δίνει το δικαίωμα στον Μπάιντεν να συμπεριφέρεται ως «ελέω Θεού» μονάρχης της Συμμαχίας. Σημειώνουμε με έμφαση ότι περίπου το 30% του συνολικού προϋπολογισμού θα δαπανηθεί για αγορά νέου στρατιωτικού εξοπλισμού, η μερίδα του λέοντος από τα 300 δις δολάρια θα πάει στο στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ.

Ο Τζο Μπάιντεν ανήκει στην γενιά των ένθερμων ρωσοφοβικών πολιτικών, σε όλη την πολιτική του καριέρα υπήρξε υποστηρικτής των αμερικανικών επεμβάσεων σε ξένες, κυρίως σλαβικές, χώρες. Ο Μπάιντεν ως αιχμή του δόρατος του βαθέως κράτους (deep state) της Ουάσιγκτον ήταν ένα από τα γεράκια κατά την διάρκεια διακυβέρνησης Κλίντον που επέμεναν να βομβαρδίσουν την Γιουγκοσλαβία, αλλά και να την μετατρέψουν σε χώρα υπό κατοχή όπως στην περίπτωση της Γερμανίας μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρωτοστάτησε στην εγκατάσταση της αμερικανικής βάσης Bondsteel στο Κοσσυφοπέδιο και ήταν υποδαυλιστής (μαζί με άλλους) της εξέγερσης των Αλβανών εναντίον των Σέρβων σε αυτή την περιοχή.
Ωστόσο, οι επιχειρήσεις του Μπάιντεν εναντίον του σλαβόφωνου κόσμου δεν σταμάτησαν στην Γιουγκοσλαβία.
Η τελευταία μεγάλη εμπλοκή του ήταν στην Ουκρανία, όπου υποστήριξε ολόψυχα την εξέγερση «Μαϊντάν» εναντίον της ρωσόφιλης κυβέρνησης του Γιανουκόβιτς.
Όχι μόνο υποστήριξε το πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης, αλλά μετά την εγκαθίδρυση φιλο-νατοϊκού καθεστώτος στο Κίεβο ο υιός Μπάιντεν με αποικιοκρατικό κυνισμό άρχισε να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα της Ουκρανίας, κάνοντας μπίζνες εκατομμυρίων δολαρίων και έχοντας ως συμπαραστάτη τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ, σημερινό πρέσβη στην Αθήνα.

Η κορύφωση της ρωσοφοβίας του Τζο Μπάιντεν φαίνεται και από άλλα γεγονότα, όπως οι συλλογικές απελάσεις Ρώσων διπλωματών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έγιναν με άμεση εντολή του.
Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ μας αποκαλύπτει ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους αδυνατούν να κατανοήσουν τον κόσμο που πρόβαλλε μετά την διάλυση το 1991 του κομμουνιστικού-ανατολικού μπλοκ.
Από τότε οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι είναι η μόνη υπερδύναμη που μπορεί να οργανώσει τον κόσμο, στο πλαίσιο μιας μονοπολικής ηγεμονίας. 
Ωστόσο δεν το κατάφεραν εδώ και 30 χρόνια, οι ΗΠΑ δεν έγιναν η υπερδύναμη που ονειρευόταν, αυτό έγινε ξεκάθαρο μετά την ήττα στην Συρία.
Ίσως υπάρχουν ακόμη κάποιοι όπως ο Μπάιντεν που τρέφουν αυταπάτες, όμως ήρθε η ώρα να γίνει απολογισμός.

Οι αμερικανικές φιλοδοξίες μετά μια περίοδο σύγχυσης στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ (απ’ όπου αποχωρούν κακήν κακώς) διαλύθηκαν στην Συρία.
Η χειραγώγηση των μισθοφόρων-τζιχαντιστών προκειμένου να εφαρμοστεί μια ιμπεριαλιστική πολιτική στην Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και Ασία απέβη μοιραία για τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, τα σιωνιστικά think tanks αποδείχθηκαν λάθος σύμβουλος.
Με την Ρωσία και την Κίνα να διαθέτουν πολύ πιο προηγμένα όπλα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να λάβει υπόψη της την πραγματικότητα και να αποδεχθεί την γεωπολιτική της ήττα ως μοναδική υπερδύναμη, διαφορετικά κινδυνεύει να χάσει τα πάντα.
Δεν είναι ζήτημα τι είναι καλύτερο για την Ουάσιγκτον, είναι ζήτημα επιβίωσης. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε έναν πόλεμο εναντίον μιας ρωσο-κινεζικής συμμαχίας είναι απίθανο να επιβιώσουν.

Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να αναγνωρίσουν την σημασία της στρατιωτικής καταστροφής στην Συρία και να πάψουν να λένε ψέματα στον εαυτό τους, όπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν προσπαθούν να οδηγήσουν μια ιδεολογία σε θρίαμβο, όπως έπρατταν με την εξωτερική τους πολιτική στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η εξωτερική πολιτική των δυο αυτών υπερδυνάμεων δεν βασίζεται πλέον σε μια νεφελώδη ιδεολογικο-γεωπολιτική θεωρία, αλλά στην προβολή ισχυρών συμφερόντων και ανάκτηση περιφερειακών σφαιρών επιρροής.

Το ΝΑΤΟ διατείνεται σήμερα ότι προστατεύει παγκοσμίως την «ειρήνη» και την «δημοκρατία».
Στην πραγματικότητα όμως προστατεύει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, καθώς και του διεθνούς σιωνιστικού κατεστημένου.
Έτσι η συμμαχία αυτή αντί να είναι αμυντική εξελίχθηκε σε μια μετωπική ιμπεριαλιστική και αποσταθεροποιητική οργάνωση.
Το ΝΑΤΟ στο πέρασμα των δυο τελευταίων δεκαετιών έχει αποδείξει ότι ουδόλως είναι φύλακας της «ειρήνης» και της «δημοκρατίας», αλλά η εμπροσθοφυλακή του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

Το σημερινό ΝΑΤΟ είναι μια πολιτική οργάνωση η οποία στο όνομα της δήθεν παγκόσμιας ασφάλειας διενεργεί επιθετικούς πολέμους και επεμβάσεις εκτός ορίων της συμμαχίας, με στόχο την εξασφάλιση των συμφερόντων του αμερικανικού καπιταλισμού και των κατά τόπους (περιστασιακών) συνεταίρων του.
Το ΝΑΤΟ σήμερα είναι η καλύτερη αμερικανική «επένδυση» μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε αυτό το πλαίσιο ανακαλύπτει υποθετικούς αντιπάλους και υποτιθέμενες πηγές παγκόσμιας ανασφάλειας, ούτως ώστε να δικαιολογεί στρατιωτικές επεμβάσεις σε διάφορες περιοχές και χώρες του πλανήτη.
Το σημερινό ΝΑΤΟ έχει μετατραπεί σε μια οργάνωση ελέγχου της εθνικής και λαϊκής βούλησης, όπως επίσης και σε μια οργάνωση ελέγχου και διευκόλυνσης των λαθρομεταναστευτικών ροών.

Οι ΗΠΑ επαναφορτίζουν το ΝΑΤΟ στην λογική ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, τα παραδείγματα της Ουκρανίας, Συρίας, Υεμένης, Σινικής Θάλασσας όπου δυο συνασπισμοί συγκρούσθηκαν και συγκρούονται είτε άμεσα ή δια πληρεξουσίων είναι απτά.
Ο επιθετικός επεκτατισμός του ΝΑΤΟ, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλιστικού ορισμού, εφόσον συνεχισθεί οδηγεί αναπόφευκτα σε μια εξ ίσου επιθετική στρατιωτικοποίηση της άλλης πλευράς, είναι βέβαιο ότι ο Οργανισμός για την Συνεργασία της Σαγκάης SCO (Shanghai Cooperation Organization) αναπτύσσεται όλο και περισσότερο σε μια στρατιωτική συμμαχία.

Είναι βέβαιο ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν μπορούν να διατηρήσουν μια αντιπαράθεση, έναν πόλεμο δυο μετώπων.
Η αντιρωσική και αντικινεζική εκστρατεία ενθαρρύνει στενότερους δεσμούς Μόσχας-Πεκίνου, το επόμενο διάστημα θα δούμε απτά αποτελέσματα που απορρέουν από αυτούς τους δεσμούς.
Είναι σαφές ότι το κατεστημένο της Ουάσιγκτον προσπαθεί να υπερασπιστεί την φθίνουσα παγκόσμια ηγεμονία του, θεωρώντας την ευρασιατική ξηρά εντός των ορίων των ορέξεων του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού και απειλώντας τον κόσμο με μια μαζική στρατιωτική ανάφλεξη για να πετύχει τους στόχους του.

Ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να δαγκώσει περισσότερο απ’ ότι μπορεί να μασήσει, με κίνδυνο τελικά να πνιγεί.

Γ. Λιναρδής