Οι παγκοσμιοποιητές συνδυάζουν τώρα το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής με τη διεθνή χρηματοδότηση και τη νομισματική εξουσία. Στα τέλη Ιουνίου...
Οι παγκοσμιοποιητές συνδυάζουν τώρα το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής με τη διεθνή χρηματοδότηση και τη νομισματική εξουσία.
Στα τέλη Ιουνίου, οι κυβερνητικοί ηγέτες και οι μεσάζοντες της ομάδας σκέψης από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής για ένα Νέο Παγκόσμιο Σύμφωνο Χρηματοδότησης στο Παρίσι. Μεταξύ των συμμετεχόντων είναι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Antonio Guterres, η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Janet Yellen, η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΝΤ Kristalina Georgieva και ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ajay Banga.
Ο υποτιθέμενος σκοπός της συνόδου κορυφής ήταν η εξεύρεση οικονομικών λύσεων για τους στόχους της αντιμετώπισης της φτώχειας με ταυτόχρονη συγκράτηση των «εκπομπών που θερμαίνουν τον πλανήτη».
Όπως με όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, η συζήτηση στο Παρίσι αναπόφευκτα στράφηκε στον διεθνή συγκεντρωτισμό της εξουσίας και στον σχηματισμό μιας παγκόσμιας κοινοπραξίας για να διορθώσει τα προβλήματα που ισχυρίζονται ότι τα κυρίαρχα έθνη δεν μπορούν ή δεν πρόκειται να διορθώσουν.
Όπως με όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, η συζήτηση στο Παρίσι αναπόφευκτα στράφηκε στον διεθνή συγκεντρωτισμό της εξουσίας και στον σχηματισμό μιας παγκόσμιας κοινοπραξίας για να διορθώσει τα προβλήματα που ισχυρίζονται ότι τα κυρίαρχα έθνη δεν μπορούν ή δεν πρόκειται να διορθώσουν.
Ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρείται σύγκλιση αφηγήσεων: οι κεντρικές και οι διεθνείς τράπεζες τώρα ξαφνικά ανησυχούν περισσότερο για τη φορολογία του άνθρακα και την υπερθέρμανση του πλανήτη παρά για τον στασιμοπληθωρισμό και την οικονομική κατάρρευση.
Πιθανότατα επειδή αυτός ήταν ο στόχος από τότε και η οικονομική κατάρρευση είναι μέρος του σχεδίου.
Οι παγκοσμιοποιητές συνδυάζουν τώρα το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής με τη διεθνή χρηματοδότηση και τη νομισματική εξουσία.
Με άλλα λόγια, δεν κρύβουν το γεγονός ότι η ατζέντα για την κλιματική αλλαγή είναι πλέον μέρος της ατζέντας της «Μεγάλης Επαναφοράς».
Προτείνουν μάλιστα να χρησιμοποιηθεί η απειλή της κλιματικής αλλαγής ως εφαλτήριο για να δοθεί στις παγκόσμιες τράπεζες περισσότερη εξουσία να υπαγορεύουν την κυκλοφορία του πλούτου και να αποδομήσουν το υπάρχον σύστημα ώστε να αντικατασταθεί με κάτι άλλο.
O Macron και το σοκ στα δημόσια οικονομικά
Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron είπε στους αντιπροσώπους στη σύνοδο κορυφής του Παρισιού ότι «ο κόσμος χρειάζεται ένα σοκ στα δημόσια οικονομικά» για να καταπολεμήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη, δημιουργώντας παράλληλα «ισότητα» για λιγότερο πλούσιες χώρες.
Υποστήριξε επίσης ότι το τρέχον σύστημα δεν ήταν κατάλληλο για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του κόσμου.
Οι παρουσιαστές στην εκδήλωση σημείωσαν ότι το διεθνές οικονομικό πλαίσιο είχε πληγεί από μια σειρά κρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά εστίασαν στο «αυξανόμενο κόστος των καιρικών καταστροφών που εντάθηκαν από την υπερθέρμανση του πλανήτη» ως αιτία για τη συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων.
Αυτό είναι προφανώς ανοησία, αλλά ταιριάζει με τον αφηγηματικό προγραμματισμό που προσπαθούν να κατασκευάσουν οι παγκοσμιοποιητές συνδέοντας την οικονομική παρακμή με την κλιματική αλλαγή.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι τα παγκόσμια καιρικά φαινόμενα είναι χειρότερα σήμερα από ό,τι ήταν πριν από πάνω από εκατό χρόνια πριν οι βιομηχανίες παραγωγής άνθρακα ήταν ευρέως διαδεδομένες.
Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ των εκπομπών άνθρακα και κάποιου συγκεκριμένου καιρικού φαινομένου.
Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ των εκπομπών άνθρακα και κάποιου συγκεκριμένου καιρικού φαινομένου.
Ο ισχυρισμός είναι απάτη.
Δεν υπάρχει ανθρωπογενής κλιματική κρίση, όπως έχω περιγράψει και αποδείξει σε προηγούμενα άρθρα.
Αλλά πόσοι άνθρωποι θα ξεγελαστούν και πιστεύουν ότι υπάρχει μια κλιματική κρίση και για τι μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτός ο υστερικός φόβος;
Η πρωθυπουργός των Μπαρμπάντος Mia Mottley (όπως πολλοί παγκοσμιοποιητές) υποστήριξε την επανεξέταση του ρόλου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε μια εποχή κλιματικών κινδύνων.
Υποστηρίζει: «Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα είναι ο απόλυτος μετασχηματισμός και όχι η μεταρρύθμιση των θεσμών μας…»
Υποστηρίζει: «Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα είναι ο απόλυτος μετασχηματισμός και όχι η μεταρρύθμιση των θεσμών μας…»
Ο ηγέτης του ΟΗΕ Antonio Guterres είπε ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο σχεδιάστηκε στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τη Συμφωνία του Bretton Woods, δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις και τώρα «διαιωνίζει, ακόμη και επιδεινώνει τις ανισότητες».
Με άλλα λόγια, αναζητά ένα νέο Bretton Woods.
«Μπορούμε να κάνουμε βήματα τώρα και να κάνουμε ένα τεράστιο άλμα προς την παγκόσμια δικαιοσύνη», είπε, προσθέτοντας ότι έχει προτείνει ένα κίνητρο 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για επενδύσεις στη βιώσιμη ανάπτυξη και τη δράση για το κλίμα.
Παρουσιάστηκε επίσης ένα σχέδιο για τη χρήση του ειδικού καλαθιού τραβηκτικών δικαιωμάτων του ΔΝΤ ως μηχανισμού για την ενίσχυση της παγκόσμιας ρευστότητας, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως τα μέτρα τόνωσης των κεντρικών τραπεζών και οι πολιτικές επιτοκίων των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι αυτά που προκάλεσαν την έναρξη της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.
Δεν ήταν Covid, δεν ήταν ο πόλεμος στην Ουκρανία και σίγουρα δεν ήταν η κλιματική αλλαγή που ευθύνονται για την κρίση
Ήταν οι τράπεζες και η χρήση της νομισματικής χειραγώγησης που πυροδότησε υψηλό πληθωρισμό 40 ετών, και αυτό οδήγησε τις κεντρικές τράπεζες να αυξήσουν τα επιτόκια σε οικονομική αδυναμία.
Αυτή η στρατηγική έχει προκαλέσει σταθερά κατάρρευση χρέους και καταστροφές στο χρηματιστήριο στο παρελθόν.
Οι τραπεζίτες και οι παγκοσμιοποιητές είναι η πηγή του προβλήματος, δεν πρέπει να επιφορτιστούν να το λύσουν.
Ωστόσο, εδώ είναι, προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο και να θεσπίσουν ένα σαρωτικό σχέδιο επαναφοράς για την καταστροφή που δημιούργησαν.
ού οδηγούν όμως όλα αυτά;
Πέρυσι ο ΟΗΕ πρότεινε ότι οι ανεπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα θα έπρεπε να πληρώνουν ένα είδος φόρου περιουσίας/εκπομπών τουλάχιστον 2,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως σε ένα ταμείο για τις εξελίξεις στην κλιματική αλλαγή και αυτός ο πλούτος θα αναδιανεμηθεί σε φτωχότερα έθνη.
Αναδιανομή από ποιον;
Από παγκοσμιοποιητές, φυσικά.
Άλλες ιδέες στο τραπέζι περιλαμβάνουν τη φορολόγηση των κερδών από ορυκτά καύσιμα και τις οικονομικές συναλλαγές για τη συγκέντρωση κεφαλαίων για το κλίμα.
Δηλαδή, σχεδιάζουν να φορολογήσουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έως ότου οι τιμές γίνουν τόσο υψηλές που το ευρύ κοινό δεν θα μπορεί να τις αντέξει οικονομικά.
Ο Macron υποστήριξε συγκεκριμένα την ιδέα ενός διεθνούς φόρου στις εκπομπές άνθρακα από τη ναυτιλία, φαινομενικά για να καταστήσει ακριβότερα τα εμπορεύματα στο εξωτερικό προκειμένου να μειωθεί η ζήτηση της μεταποίησης.
Αυτό επεκτείνεται στους αυστηρούς κανόνες άνθρακα που ήδη εφαρμόζονται στην ευρωπαϊκή γεωργία.
H μεγάλη εικόνα
Όλα αυτά φαίνονται σαν ασύνδετα σχέδια απλά να διογκωθούν οι τιμές μέσω διαφορετικών μορφών φορολογίας και να εξαναγκαστεί το κοινό να καταναλώνει λιγότερα αγαθά, αλλά υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο σχέδιο εδώ, όπως αναφέρει το Alt Market.
Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όχημα για την παροχή ενός πλήρως συγκεντρωτικού παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, πιθανότατα υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ, της BIS, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΗΕ.
Οι ετήσιες πληρωμές από τα πλουσιότερα κράτη στα παγκόσμια θεσμικά ταμεία είναι μια πράξη φόρου τιμής, μια επίδειξη πίστης.
Είναι επίσης ένας τρόπος για ομάδες όπως το ΔΝΤ να δημιουργήσουν ένα σύστημα μεγαλύτερης αλληλεξάρτησης.
Εάν ρέουν τεράστια χρηματικά ποσά μέσα από παγκοσμιοποιητικούς θεσμούς και γίνουν οι κριτές του τρόπου με τον οποίο αναδιανέμεται αυτός ο πλούτος, μπορούν επίσης να οικοδομήσουν ένα σύστημα ανταμοιβών και τιμωριών.
Μπορούν να τιμωρήσουν χώρες που δεν ακολουθούν τις υπαγορεύσεις τους και μπορούν να δώσουν πλεονεκτήματα σε χώρες που ακολουθούν τη γραμμή.
Όσον αφορά ένα νέο Bretton Woods, όλα αυτά καταλήγουν σε μια νομισματική κρίση την οποία οι παγκοσμιοποιητές θα χρησιμοποιήσουν ως ευκαιρία για να εισαγάγουν επιτέλους το μοντέλο CBDC (Ψηφιακό Νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας).
Και μόλις εφαρμοστούν τα CBDC, η ικανότητά τους να κυριαρχούν στον πληθυσμό θα είναι πλήρης.
Ένα σύστημα χωρίς μετρητά χωρίς ιδιωτικό απόρρητο στις συναλλαγές και δυνατότητα διακοπής της αγοραστικής δύναμης ατόμων και ομάδων κατά βούληση;
Είναι το ονειρικό σενάριο ενός ολοκληρωτισμού.
Δεν είναι λάθος που το κοινό βομβαρδίζεται συνεχώς με προπαγάνδα για την υπερθέρμανση του πλανήτη αυτές τις μέρες: Οι δυνάμεις χρειάζονται μια υπαρξιακή κρίση ως παράγοντα φόβου.
Όταν οι άνθρωποι φοβούνται, δεν σκέφτονται λογικά και συχνά απευθύνονται στους χειρότερους δυνατούς ηγέτες για ανακούφιση.
Και μια παγκόσμια απειλή απαιτεί παγκόσμια απάντηση, σωστά;
Οι αφηγήσεις για την καταστροφή της κλιματικής αλλαγής (αν το κοινό αγκαλιάσει την προπαγάνδα) θα επιτρέψουν μια ευρεία γκάμα συστημικών αλλαγών που δεν έχουν καμία σχέση με το περιβάλλον και οτιδήποτε έχει να κάνει με την οικονομική κυριαρχία.
Φορολογία και αναδιανομή εθνικού πλούτου.
Η επιβολή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ως μεσολαβητής για τα παγκόσμια κεφάλαια.
Η χρήση του καλαθιού SDR του ΔΝΤ ως defacto παγκόσμιας νομισματικής ομπρέλας.
Η έγχυση CBDC και μια κοινωνία χωρίς μετρητά. Κανένα από αυτά τα πράγματα δεν θα είχε καμία σχέση με την κλιματική αλλαγή, ακόμη κι αν ήταν μια νόμιμη απειλή.
Τι γίνεται όμως με το μοντέλο της καμένης γης;
Εάν η τελική πρόθεση είναι να καταστρέψει την οικονομία σε σημείο που η περισσότερη βιομηχανία πεθαίνει, το εμπόριο υποχωρεί και ο πληθυσμός πέφτει κατακόρυφα επειδή η επιβίωση καθίσταται αβάσιμη, τότε θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι οι παγκοσμιοποιητές «σώζουν τον πλανήτη» απαλλάσσοντας τους ανθρώπους.
Υποθέτω ότι εάν πιστεύετε ότι η διατήρηση του πληθυσμού σε διαρκή τριτοκοσμική κατάσταση θα μας σώσει από την υπερθέρμανση του πλανήτη, τότε μπορεί να υποστηρίξετε μια τέτοια ατζέντα.
Είτε ο στόχος είναι απλώς η οικονομική μικροδιαχείριση είτε η αναγκαστική εκκαθάριση της παραγωγής, το αποτέλεσμα θα ήταν περισσότερη δύναμη για τους διεθνιστές και λιγότερη ελευθερία και ευημερία για όλους τους άλλους.
Μπορούν να το περιστρέψουν όπως θέλουν, αλλά όταν οι ελίτ ζητούν ένα «οικονομικό σοκ», ζητούν πραγματικά έναν δραματικό στραγγαλισμό του συστήματος ώστε να μην μπορεί πλέον να διατηρήσει τον υπάρχοντα πληθυσμό.
Όταν ζητούν παγκόσμια φορολογία και φόρο τιμής στο όνομα της «ισότητας», δεν προσπαθούν να κάνουν όλους εξίσου πλούσιους, θέλουν όλους εξίσου φτωχούς.
Και όταν ζητούν την κεντρική εποπτεία των εθνών για χάρη της σωτηρίας του πλανήτη, αυτό που πραγματικά θέλουν είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση.
www.bankingnews.gr
