Γ. Λιναρδής Από την αρχή της αμερικανο-σαουδαραβικής επίθεσης στην Υεμένη το 2015 πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν προδιαγράψει έναν πόλεμο...
Γ. Λιναρδής
Από την αρχή της αμερικανο-σαουδαραβικής επίθεσης στην Υεμένη το 2015 πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν προδιαγράψει έναν πόλεμο σύντομης διάρκειας με νικητή το βασιλικό καθεστώς του Ριάντ.
Μετά από έξι χρόνια, οι Υεμενίτες αντάρτες της φυλής Χούθι προβάλλουν ισχυρή αντίσταση στις ένοπλες δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας, το τελευταίο δε διάστημα έχουν εντείνει τις επιθέσεις με drones εναντίον βάσεων και πετρελαϊκών εγκαταστάσεων του αντιπάλου.
Χαρακτηριστικά κατά την διάρκεια του πρόσφατου Ραμαζανιού έγιναν οκτώ επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη με στόχο την σημαντικότατη αεροπορική βάση King Khalid στην νότια περιοχή της Σαουδικής Αραβίας, γεγονός που κατέδειξε την αδυναμία των σύγχρονων αντιαεροπορικών συστημάτων των ΗΠΑ να αναχαιτίσουν ή να καταστρέψουν αυτά τα drones.
Η τροπή των γεγονότων δείχνει ότι η διαδικασία αντιμετώπισης αυτού του χαμηλού κόστους οπλικού συστήματος μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία του πολέμου.
Είναι πρόδηλο ότι η αμερικανο-σαουδαραβική στρατιωτική υπεροχή στην περιοχή μειώνεται εν όψει της συγκεκριμένης αποτελεσματικότητας των δυνατοτήτων των πολιτοφυλάκων Χούθι.
Η ανάπτυξη UAVs (Unmanned Aerial Vehicles) από τους Χούθι εξυπηρετεί δυο βασικές λειτουργίες, αντίσταση σε ισχυρότερο αντίπαλο και προπαγάνδα.
Αν και το τακτικό πλεονέκτημα της χρήσης drones από τους Χούθι έναντι του σαουδαραβικού συνασπισμού είναι περιορισμένο, εν τούτοις είναι σημαντική η συμβολική αξία εναντίον της Σαουδικής Αραβίας και των εδαφών της.
Οι Χούθι καταφέρνουν να κατασκευάσουν μια εικόνα ανθεκτικότητας ενάντια σε έναν αντίπαλο που διαθέτει «state of the art» αμερικανικά και γερμανικά οπλικά συστήματα.
Οι Χούθι βρήκαν έναν χαμηλού κόστους τρόπο για να τιμωρήσουν τους αντιπάλους τους και να τους διασύρουν στρατιωτικά και πολιτικά.
Τα UAV των Χούθι έχουν αναπτυχθεί έχοντας ως στόχο κυρίως την αεράμυνα των Σαουδαράβων, αλλά και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις τους.
Η επιτυχημένη επίθεση το 2019 εναντίον των εγκαταστάσεων της Saudi Arabian Aramco έδειξε πως οι επιθέσεις με ουσιαστικά κατώτερη τεχνολογία μπορούν να καταφέρουν να καταστήσουν ευάλωτες στρατιωτικές βάσεις και υποδομές που υποτίθεται ότι καλύπτονται από σοφιστικέ οπλικά συστήματα.
Οι κατώτερης τεχνολογίας επιθέσεις UAV των Χούθι είναι ταπεινωτικές για μια χώρα που δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για οπλικά συστήματα.
Η στρατηγική ζημιά των επιθέσεων μπορεί να μην είναι μεγάλη, όμως το πολιτικο-στρατιωτικό κόστος είναι τεράστιο, καθώς σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα ενός υποδεέστερου αντιπάλου και την κλιμάκωση της σύγκρουσης.
Δεδομένου ότι ο αριθμός των επιθέσεων των Χούθι με drones τα τελευταία χρόνια επιταχύνεται σημαντικά, είναι σαφές ότι οι αντάρτες έχουν αναπτύξει μια μικρή αλλά αποτελεσματική στρατιωτική βιομηχανία που σύμφωνα με πληροφορίες του UN Panel of Experts βρίσκεται στις περιοχές Σανάα και Σαάντα.
Η βιομηχανία αυτή συγχωνεύει τις εισαγωγές από το Ιράν (κινητήρες drones, συστήματα καθοδήγησης, εξαρτήματα καυσίμων) με εγχώρια διαθέσιμα εξαρτήματα και εισαγόμενα βιομηχανικά υλικά.
Οι στρατιωτικοί σύμβουλοι από το Ιράν είναι αναπόσπαστο μέρος της κατασκευής των UAVs από τους Χούθι, καθώς η ανάπτυξη τέτοιων προηγμένων συστημάτων μικρής έως μεγάλης εμβέλειας υπερβαίνει κατά πολύ την ικανότητα των τεχνικών της Υεμένης.
Το πλέον προηγμένο UAV των Χούθι είναι το Samad-3 το οποίο εξοπλίζεται με 18 κιλά εκρηκτικών, έχει εμβέλεια 1.500 χλμ και τελική ταχύτητα 250 χλμ/ώρα.
Υπάρχουν επίσης τα Qasef-1 και Qasef-2 τα οποία έχουν εμβέλεια 150 χλμ και μεταφέρουν 30 κιλά εκρηκτικών.
Οι Χούθι διαθέτουν επίσης αναγνωριστικά drones με μικρότερη εμβέλεια, τα Rased (35χλμ), Hudhhud (30χλμ) και Raqib (15χλμ).
Σύμφωνα με τους ειδικούς του CSIS (Center for Strategic and International Studies) τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία είναι αντιγραφές ιρανικών UAV, χρησιμοποιούν GPS-καθοδήγηση και πετούν αυτόνομα προς τους στόχους τους.
Οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη Χούθι ξεκίνησαν το 2018, οi πρώτοi στόχοi στις 11 Απριλίου 2018 ήταν το σαουδαραβικό αεροδρόμιο Abha και εγκαταστάσεις στην πόλη Jizan.
Από τις αρχές του τρέχοντος έτους έχουν αναφερθεί 60 επιθέσεις εναντίον στόχων στην Σαουδική Αραβία και πολλών εντός του εδάφους της Υεμένης.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Σαουδάραβες επιμένουν να ισχυρίζονται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μη επανδρωμένων αεροσκαφών καταρρίπτονται, είναι όμως πολύ απίθανο να συμβαίνει αυτό.
Η εμπλοκή της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη υπαγορεύθηκε από την απειλή πλήρους κατάληψης της εξουσίας από τους πολιτοφύλακες Χούθι, οι οποίοι έχουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Υεμενίτικου λαού και του Ιράν.
Η προοπτική ύπαρξης στην Υεμένη ενός καθεστώτος που συνδέεται στενά με το Ιράν και την Χεζμπολάχ του Λιβάνου και το οποίο θα ελέγχει τα στενά της Ερυθράς Θάλασσας (Κόλπος Άντεν και νήσος Σοκότρα) οδήγησε στην στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας υπό τις ευλογίες και με την συνεργασία-συμμετοχή των ΗΠΑ.
Σήμερα η κατάσταση για τους Σαουδάραβες στο πολεμικό μέτωπο της Υεμένης δεν είναι καθόλου κολακευτική.
Ουσιαστικά με τις αεροπορικές επιδρομές και την εισβολή μηχανοκίνητων μονάδων και αρμάτων μάχης δεν έχουν επιτύχει στρατιωτικά απολύτως τίποτε.
Έχουν τεράστιες απώλειες στρατιωτικού προσωπικού, κατεστραμμένα τεθωρακισμένα οχήματα και άρματα μάχης, ενώ είναι ορατός ο πολύ κακός συντονισμός των μονάδων τους στο μέτωπο.
Η πλειοψηφία των στρατιωτικών αναλυτών συμπεραίνει ότι η εισβολή στην Υεμένη της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων του Αραβικού Κόλπου (με εξαίρεση του Ομάν) ήδη από την πρώτη στιγμή, από τις πρώτες μάχες και εμπλοκές με τους Χούθι, κατέστησε σαφές ότι ο σαουδαραβικός στρατός δεν ήταν προετοιμασμένος για αυτό τον πόλεμο.
Οι ένοπλες δυνάμεις του Ριάντ δεν έχουν επαρκή πολεμική εμπειρία για στρατιωτικές επιχειρήσεις αυτού του επιπέδου, ενώ με τις επιχειρησιακές αποφάσεις των επιτελών τους οι στρατιώτες τους γίνονται εύκολοι στόχοι για τους Χούθι που είναι αυθεντίες στον αντάρτικο πόλεμο.
Η επαγγελματική κατάρτιση του σαουδαραβικού στρατού πάσχει, το χαμηλό επίπεδο της εκπαίδευσης και ο ανεπαρκέστατος συντονισμός των μονάδων στο πολεμικό μέτωπο οδηγεί σε μεγάλες απώλειες βαρέος οπλισμού, κυρίως αρμάτων μάχης, και βέβαια σε απώλειες έμψυχου υλικού.
Ενώ το αδιέξοδο του πολέμου στην Υεμένη διαρκεί, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ανταρτών χρησιμεύουν ως ένα αποτελεσματικό σύμβολο στρατιωτικής περιφρόνησης έναντι ενός πολύ ισχυρότερου, από υλικο-τεχνολογικής άποψης, αντιπάλου όπως είναι η αμερικανο-σαουδαραβική συμμαχία.
Δεδομένης της δέσμευσης των Χούθι να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτά τα εξόχως αποτελεσματικά εργαλεία, καθώς και της αναδυόμενης πλαισίωσης της χρήσης τους με πυραύλους cruise (επίσης ιρανικής τεχνολογίας), αναμένεται ότι η πορεία του πολέμου να μην εκπέμπει καθησυχαστικά μηνύματα στους Σαουδάραβες και τους συμμάχους τους.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή είναι εξαιρετικά επωφελής για το Ιράν, το οποίο ενισχύει την γεωπολιτική του θέση στην Αραβική Χερσόνησο.
Γ. Λιναρδής
http://istos.net.gr/page411.html
