Την κωμωδία του πάλαι ποτέ καλού ελληνικού κινηματογράφου "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες" την θυμάστε; Σε αυτήν, οι 2 ήρω...
Την κωμωδία του πάλαι ποτέ καλού ελληνικού κινηματογράφου "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες" την θυμάστε;
Σε αυτήν, οι 2 ήρωες γνώριζαν ότι βρίσκονταν σε οικογενειακή βεντέτα, χωρίς όμως να γνωρίζουν τους λόγους αυτής, απλά έπρεπε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο και μπορεί στην ταινία το τέλος να είναι αίσιο, αυτό όμως που δημιουργείται στην σημερινή ελληνική κοινωνία φοβόμαστε ότι δεν θα έχει καθόλου αίσια κατάληξη.
Από την μία είναι οι "ψεκασμένοι".
Πλέον έχουν και επίσημη αναγνώριση δια στόματος "πρωθυπουργού",διαφόρων κυβερνητικών παραγόντων και κυρίως από τους "έγκριτους" αναλυτές των τηλεπαραθύρων.
Από την άλλη, οι "μένουμεσπιτάκηδες" ονοματίζονται έτσι κυρίως στο διαδίκτυο, μιας και πλέον οι μεγάλοι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες γίνονται εκεί, μέσα από τα πλήκτρα των κινητών και των υπολογιστών του σπιτιού.
Ποιοι είναι όμως οι μεν και οι δε;
Τι τους χαρακτηρίζει, τι τους χωρίζει και κυρίως τι διακριτικό γνώρισμα έχει η κάθε κατηγορία;
Οι "ψεκασμένοι" είναι αυτοί που αντιδρούν στα μέτρα για τον κορωνοιό.
Δεν θέλουν να φοράνε μάσκα, γκρινιάζουν για τους περιορισμούς και κυρίως αμφισβητούν τις αναλύσεις των ειδικών γι' αυτόν.
Δεν έχουν σαφή κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Είναι δεξιοί και αριστεροί με λιγότερους τους δεύτερους.
Κατηγορούνται από τους επίσημους και ανεπίσημους αντιπάλους τους ως "αμόρφωτοι, ανεύθυνοι και συνωμοσιολόγοι".
Οι "μένουμεσπιτάκηδες" από την άλλη, είναι αυτοί που επικροτούν τα μέτρα, συχνά ζητάνε και περισσότερα και θυμώνουν με αυτούς που δεν τα εφαρμόζουν.
Αυτοχαρακτηρίζονται ως υπεύθυνοι πολίτες και σοβαροί, ενώ οι αντίπαλοί τους τους αποκαλούν "πρόβατα" και "υποχείρια της κυβέρνησης".
Όμως και αυτοί δεν έχουν σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, είναι δεξιοί και αριστεροί και την κυβέρνηση την βλέπουν ως προστάτη από τον ιό, ασχέτως προηγούμενων κομματικών τοποθετήσεων.
Οι Έλληνες πάντα έχουμε τάση στην ομαδοποίηση, στο να χωριζόμαστε και να μαλώνουμε για το παραμικρό.
Μόνο που αυτή τη φορά ο ιός και τα κυβερνητικά μέτρα δεν είναι το παραμικρό, μπροστά στα ζητήματα που αφορούν την άμεση πραγματικότητα της κοινωνίας και το μέλλον της χώρας.
Η φτωχοποίηση, η διάλυση της μεσαίας τάξης και μικρής επιχείρησης και το ξεπούλημα είναι μέσα εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων και η διαίρεση της κοινωνίας σε πλουσίους και φτωχούς δεν είναι κινδυνολογία, αλλά πραγματικότητα που συμβαίνει τώρα.
Προς τι λοιπόν η "ομαδοποίηση";
Προς τι ο διαδικτυακός, και όχι μόνο, πόλεμος μεταξύ "ψεκασμένων" και "μενουμεσπιτάκηδων";
Οι πρώτοι είναι μόνο αυτοί που πλήττονται από τα μέτρα, ενώ οι δεύτεροι είναι εκείνοι που έχουν έσοδα;
Όχι βέβαια!
Οι πρώτοι είναι αλώβητοι από τον ιό και οι δεύτεροι είναι ευάλωτοι επιδημιολογικά;
Όχι βέβαια!
Και οι 2 βράζουν στο ίδιο οικονομικό καζάνι καταστροφής και οι 2 κινδυνεύουν σε περίπτωση ασθένειας να μείνουν στον δρόμο μιας και το σύστημα υγείας δεν επαρκεί για όλους.
Απλά είναι και οι 2 θύματα του επικοινωνιακού παιχνιδιού που έχει στήσει η κυβέρνηση και τα καλοπληρωμένα απ' αυτήν ΜΜΕ.
Ο Μητσοτάκης επενδύει πολιτικά στον φόβο, αλλά και στο πολιτικό κέντρο.
Δεν θέλει την κοινωνία στα κάγκελα, αλλά επειδή εκεί οδηγείται αυτή, λόγω της οικονομικής κατάστασης καλό είναι να υπάρχει ο φόβος του ιού και η "υπευθυνότητα" στην αντιμετώπισή του.
Γιατί θέλει και τον ΣΥΡΙΖΑ ζωντανό σε ένα βαθμό, γιατί χωρίς αντιπολίτευση δεν μπορεί να υπάρχει και κυβέρνηση.
Όμως και εδώ ο πολιτικός εχθρός οφείλει να είναι υπεύθυνος, να μην αντιδρά στην ουσία των μέτρων, αλλά μόνο στις λεπτομέρειες.
Γι' αυτό χθες και ο Τσίπρας συνεχίζει με την κεντροαριστερή ρητορική, μακριά από τις ακρότητες και τις αριστερίστικες γραφικότητες του παρελθόντος.
Και οι δύο τείνουν και εποφθαλμιούν την καημένη Φώφη και τον... τουρίστα της πολιτικής Βαρουφάκη.
Το ΚΚΕ θα μείνει στο ανύπαρκτο πολιτικό ρόλο του και ο Βελόπουλος στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Η πρόσφατη καταδίκη της Χρυσής Αυγής και των παραφυάδων της, ο γενικότερος εκφοβισμός της πατριωτικής αντιπολίτευσης με τις συλλήψεις στις παρελάσεις και στα μνημόσυνα, εκεί αποσκοπεί: στην λογική του μεγάλου πολιτικού "κέντρου", το οποίο θα μοιράζονται δικομματικά η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως στην λογική των 2 άκρων.
Των κακών ακροδεξιών, των εγκληματιών και από την άλλη της ακροαριστερής τρομοκρατίας.
Με διχασμένη την ελληνική κοινωνία, με το να αλληλοκατηγορούνται μεταξύ τους, η ιδέα μιας "υπεύθυνης κυβέρνησης", η οποία νοιάζεται και μοιράζει ψίχουλα, το παραπάνω πολιτικό πρότυπο μπορεί ευκολότερα να πραγματοποιηθεί.
Επειδή όμως οι Έλληνες σύντομα και με γοργούς ρυθμούς δεν θα είναι ούτε "ψεκασμένοι",ούτε "μένουμεσπιτάκηδες", αλλά θα γίνουν στην πλειοψηφία τους "χωρισλεφτάκηδες", τα σχέδιά τους δεν θα ευδοκιμήσουν.
Η κοινωνική αντίδραση στην οικονομική καταστροφή, στην αναίρεση της καθημερινότητας, της πλύσης εγκεφάλου δεν θα μπορεί να κρατηθεί από τον φόβο κανενός ιού.
Και όσο και αν θέλουν να ποινικοποιήσουν τον Εθνικισμό, οι ίδιοι δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάδειξή του!
Η ανεργία, τα λουκέτα και τα χρέη με παράλληλα τις εθνικές υποχωρήσεις και την αθρόα εισβολή των λαθρομεταναστών με προνόμια οικονομικά και όχι μόνο, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αφύπνιση των Ελλήνων.
Τότε, ούτε οι εγκλεισμοί, ούτε τα πρόστιμα, ούτε ο φόβος θα μπορέσουν να σώσουν τις πολιτικές της φτώχειας, του ξεπουλήματος, του ρατσισμού κατά των Ελλήνων και των εθνικών υποχωρήσεων.
*Ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος είναι Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Εθνικού Μετώπου
