του Δρ. Γιάννου Χαραλαμπίδη* Γιατί μια πρόταση για ένταξη στο ΝΑΤΟ αφήνει εκτεθειμένη την Τουρκία Πώς η Τουρκία θα μπορο...
του Δρ. Γιάννου Χαραλαμπίδη*
Γιατί μια πρόταση για ένταξη στο ΝΑΤΟ αφήνει εκτεθειμένη την Τουρκία
Πώς η Τουρκία θα μπορούσε να συμμετάσχει στο φυσικό αέριο
Πότε και πώς μπορεί να καθοριστεί ΑΟΖ με την Άγκυρα
Το κυπριακό κράτος του Μαντσουκούο και η Τριμερής του Βερολίνου – Βασικές πολιτικές κινήσεις που εκθέτουν την Άγκυρα, αποτρέπουν την πολιτική της και προωθούν την ασφαλή εκμετάλλευση του φυσικού αερίου
Η Τριμερής είναι προς των πυλών και είναι πρόδηλος ο κίνδυνος της απώλειας του φυσικού αερίου, εάν δεν γίνουν ορθοί χειρισμοί και η κατάργηση των ψηφισμάτων 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας επί τη βάσει των οποίων καθίσταται σαφές ότι το ψευδοκράτος που ανακηρύχθηκε στις 15 Νοεμβρίου του 1983 δεν μπορεί να αναγνωριστεί.
Ερώτημα, λοιπόν: Με όσα συζητούνται περί λύσης και λαμβάνοντας υπόψη τι μπορεί να φέρει η Τριμερής, οδηγούμαστε στην ανάκληση του ψευδοκράτους και την αποτροπή των τετελεσμένων της εισβολής ή στην αναγνώρισή τους, στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην απώλεια του φυσικού αερίου;
Η εισβολή των Ιαπώνων στη Μαντζουρία
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το 1931, οι Ιάπωνες είχαν εισβάλει στη Μαντζουρία, περιοχή της Κίνας, όπου, μάλιστα, βρισκόταν η γενέτειρα των Κινέζων αυτοκρατόρων.
Η Κίνα είχε διαμαρτυρηθεί για την εισβολή και την κατοχή στην Κοινωνία των Εθνών, τον πρόδρομο του ΟΗΕ.
Και τότε εστάλη επιτροπή για να εξετάσει επί τόπου τι πραγματικά συμβαίνει, διότι από την άλλη το Τόκιο ισχυριζόταν ότι, πλέον, στην περιοχή της Μαντζουρίας υπήρχε κράτος, αυτό του Μαντσουκούο, με επικεφαλής τον πρώην Κινέζο Αυτοκράτορα Που Γι.
Η Επιτροπή της Κοινωνίας των Εθνών με το πόρισμά της τόνιζε ότι το Μαντσουκούο ήταν ένα puppet state, ένα κράτος μαριονέτα των Ιαπώνων.
Και δεν μπορούσε να τύχει αναγνώρισης διότι ήταν προϊόν της χρήσης βίας και δη των όπλων, δικαιώνοντας έτσι το σχετικό Δόγμα του Αμερικανού ΥπΕξ, Στίμσον.
Ότι, δηλαδή, δεν μπορούσε να χρησιμοποιείται βία και ότι το προϊόν της δεν ήταν δυνατό να αναγνωριστεί.
Άρθρο 2, παράγραφος 4 του ΟΗΕ
Είναι επί τη βάσει αυτών των δεδομένων, όταν εν συνεχεία ιδρύθηκε ο ΟΗΕ, που στηρίχθηκε η συγγραφή του άρθρου 2 παράγραφος 4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, το οποίο αναφέρεται στον σεβασμό της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών, που σημαίνει ταυτοχρόνως την απαγόρευσης της χρήσης βίας και τη μη αναγνώριση των αποτελεσμάτων της.
Το ψευδοκράτος, ο ΟΗΕ και το Διεθνές Δικαστήριο
Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και στις 15 Νοεμβρίου του 1983 ανακήρυξε τη λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», όπως συνέβη και στην περίπτωση των Ιαπώνων και του κράτους του Μαντσουκούο.
Συναφώς, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στηριζόμενο στο άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ην. Εθνών, εξέδωσε δυο επί του θέματος ψηφίσματα, τα 541 και 550, με τα οποία ρητώς αναφέρει ότι το ψευδοκράτος δεν μπορεί να αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα διότι είναι προϊόν της χρήσης βίας και δη των όπλων.
Εν συνεχεία δε, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου εναντίον της Τουρκίας και στην Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή, απεφάνθη όπως και η Κοινωνία των Εθνών στην περίπτωση του Μαντσουκούο, ότι στη βόρεια κατεχόμενη Κύπρο, η ευθύνη για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ανήκει στην όποια «Τουρκοκυπριακή Αρχή», αλλά στην Τουρκία, της οποίας εν ολίγοις ο στρατός κάνει κουμάντο.
Γι’ αυτό και καταδίκασε την Άγκυρα σε αποζημιώσεις επειδή κατέχει τη βόρεια Κύπρο και επειδή αυτή, δηλαδή η Τουρκία, απαγορεύει την πρόσβαση στην κ. Λοϊζίδου, στην οποία στερεί το δικαίωμα πρόσβασης και απόλαυσης της περιουσία της.
Δηλαδή της απαγορεύει να ασκεί κυριότητα και νομή.
Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ
Και ενώ όλα αυτά αναφέρει το Δίκαιο, το οποίο είναι το καταφύγιο του αδύναμου, σε λίγες μέρες θα έχουμε την Τριμερή στο Βερολίνο, της οποίας η βάση για λύση είναι εντελώς αντίθετη με τα ανωτέρω.
Εάν οι προσπάθειες προχωρήσουν, αντί της ανάκλησης του ψευδοκράτους, τελικώς θα προκύψει η αναγνώρισή του ως ισότιμου τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους στο πλαίσιο μιας ομοσπονδίας με εκ περιτροπής Προεδρία και με διχοτομημένη, εκτός των άλλων, την Κεντρική Κυβέρνηση, η οποία, όμως, θα είναι εκ των πραγμάτων εγκλωβισμένη και στο εξής: Το κατάλοιπο εξουσίας δεν θα ανήκει σε αυτήν, δηλαδή στην Κεντρική Εξουσία, αλλά στα κρατίδια.
Όσες δηλαδή εξουσίες δεν θα αναφέρονται ρητώς ότι θα ασκούνται από την Κεντρική Κυβέρνηση, θα ασκούνται από τα κρατίδια.
Είναι ανάλογη η περίπτωση με την αρχή της επικουρικότητας όπως αυτή ισχύει στην ΕΕ και καθορίζει ότι, όσες εξουσίες δεν ασκούνται από τις Βρυξέλλες, ασκούνται από τα κράτη μέλη που είναι κυρίαρχα.
Είναι, δε, πρόδηλο ότι, σύμφωνα με την Κοινή Δήλωση Αναστασιάδη – Έρογλου, που αποτελεί και βάση των συνομιλιών, η πηγή της εξουσίας, δηλαδή η κυριαρχία, πηγάζει εξίσου από τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους.
Επειδή, δε, εσκεμμένα δεν υπάρχει αναφορά σε έναν και ενιαίο λαό, η τουρκική πλευρά έχει τη δυνατότητα να ισχυρίζεται ότι στην Κύπρο υπάρχουν δυο λαοί, δυο πηγές εξουσίας, με άλλα λόγια δυο κυριαρχίες.
Εκ των πραγμάτων, έχουμε ακύρωση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την καταδίκη του ψευδοκράτους και την ανάκλησή του, και στην ουσία την αναγνώρισή του, μέσω της ομοσπονδίας και των χωριστών πηγών κυριαρχίας.
Το φυσικό αέριο και ο ρόλος της Άγκυρας
Η Τουρκία θεωρεί όλα αυτά δεδομένα, ως κεκτημένο, όπως λέγεται των συνομιλιών, και τώρα ζητά και τα υπόλοιπα.
Δηλαδή, αξιώνει, όπως, μετά τη λύση, επανακαθοριστεί η κυπριακή ΑΟΖ για να αφήσει από την υφιστάμενη μόνο το 31%, και να πάρει η ίδια τη μερίδα του λέοντος, προσφέροντας, μάλιστα, τμήματα της δική μας ΑΟΖ στις γειτονικές χώρες του Ισραήλ, της Αιγύπτου και του Λιβάνου για να αποκτήσει με την κίνηση αυτή συμμάχους.
Ενώ δηλαδή στην παρούσα φάση, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αυτή που συμμετέχει στις τριμερείς με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Ελλάδα, εν συνεχεία θα πετάξει έξω την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία θα διαλύσει και θα την διχοτομήσει σε δυο συνιστώντα κράτη, τα οποία χωρίς στρατό και μέσα από τις συνταγματικές δομές και την εκ Περιτροπής Προεδρία, θα τα μετατρέψει σε δικά της προτεκτοράτα. Και θα αναλάβει αυτή την ασφάλειά τους, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Εφόσον θα διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα αναλάβει τον δικό της ρόλο.
Τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα.
Γην και ύδωρ
Έχουμε στην ουσία την επιβεβαίωση της ρεαλιστικής σχολής σκέψης και του Θουκυδίδη.
Ο αδύναμος είτε υποτάσσεται αναιμάκτως είτε αιματηρώς στον ισχυρό.
Εμάς, η δική μας ηγεσία έρχεται να αποδεχθεί την αιματηρή ήττα του ‘74 να την σφραγίσει μια νέα, αναίμακτη ήττα, προσφέροντας στην πραγματικότητα, εάν τελικά επέλθει η ομοσπονδία, γην και ύδωρ.
Δηλαδή παραδίδει τα κατεχόμενα εδάφη μας και την ΑΟΖ μας στην Τουρκία και δεν διατηρεί καν τις εξουσίες, τις οποίες έχει σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία, εκ των πραγμάτων, θα πρέπει να παραμείνει στη ζωή διότι η ασφαλής εκμετάλλευση του φυσικού αερίου είναι συναφής με την ίδια την ύπαρξή της, αφού τα δικαιώματά μας εντός της ΑΟΖ πηγάζουν από αυτήν και μεταφέρονται σε επίπεδο Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Εναλλακτικές προτάσεις
Επειδή δεν ανήκουμε στο απορριπτικό στρατόπεδο, θεωρούμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές ασφαλούς εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου και δημιουργίας συνθηκών δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης, αφού η προτεινόμενη λύση έχει αποδειχτεί ανέφικτη και, για να καταστεί εφικτή, θα πρέπει να δοθούν τα πάντα στην Τουρκία και να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Συνεπώς, δεν πρόκειται περί λύσης αλλά περί διάλυσης. Και επειδή θα πρέπει να είμαστε ενεργητικοί και όχι παθητικοί δρώντες και δη στις συνομιλίες, οφείλουμε να ξεκαθαριστεί προς την τουρκική πλευρά ότι:
- Δεν μπορεί η λύση να καταργεί τα ψηφίσματα 541 και 550 του ΣΑ του ΟΗΕ. Αυτό σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να διαλυθεί και ότι, για τον σκοπό αυτό, θα πρέπει πρωτίστως να αναγνωριστεί από την Τουρκία, όπως η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005 καθορίζει, καθώς και η Χάρτα των Ην. Εθνών. Άλλωστε, πώς μπορεί να ισχυρίζεται η Άγκυρα ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων στην κυπριακή ΑΟΖ ως εγγυήτρια δύναμη όταν δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, από την οποία πηγάζουν και τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και της ίδιας ως εγγυήτριας δύναμης; Συνεπώς, δεν μπορεί να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος με τη μορφή του ισότιμου συνιστώντος κράτους, διότι η πηγή της παραγωγής δικαίου δεν μπορεί να είναι η εισβολή.
- Πώς μπορεί η Τουρκία να επιμένει στην παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, ακόμη και Βάσης στο μοντέλο των Βρετανικών, δηλαδή με συμβατική ή κρατική κυριαρχία, όταν η πηγή του προβλήματος είναι ο τουρκικός στρατός; Γίνεται, δε, λόγος για νέο σύστημα ασφάλειας. Ωραία, εφόσον όλοι οι εμπλεκόμενοι, πλην της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή ΗΠΑ, Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία είναι κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, γιατί να μην ενταχθούμε και εμείς στη Βορειοατλαντική Συμμαχία; Τι θα μας πει η Άγκυρα, όχι; Αυτή θα έχει την ευθύνη και θα αποδειχθεί αυτό που σήμερα το ΑΚΕΛ, όπως και άλλοι ζητούν. Εάν δεν προχωρήσουν οι συνομιλίες για λύση, να καταδικαστεί η τουρκική πλευρά για τη στάση της, η οποία θα είναι εκτεθειμένη. Διότι, με την πλήρη αποχώρηση του Αττίλα και την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, θα είμαστε όλοι οι εμπλεκόμενοι σύμμαχοι και δεν θα μπορεί να αποφασίζει η Τουρκία για μας χωρίς εμάς. Εάν η Άγκυρα δεν δεχθεί την πρόταση, τότε θα αποκαλυφθεί η αυτονόητη πολιτική της. Ότι, δηλαδή, θέλει να ελέγχει την ασφάλεια και τα γεωπολιτικά οφέλη της Κύπρου, την οποία επίσημα θα μετατρέψει σε προτεκτοράτο της. Σε γεωπολιτική της επαρχία.
- Εάν η Τουρκία επιδιώκει να έχει συνεργασίες στο φυσικό αέριο μπορεί να τώρα να συζητήσει με την Κυπριακή Δημοκρατία για τον καθορισμό ορίων της ΑΟΖ και συμφωνία επί της υφαλοκρηπίδας. Τώρα και όχι μετά τη λύση, όταν δηλαδή θα έχει διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι παράλογο και ταπεινωτικό για μας, να αξιώνει και επανακαθορισμό των ΑΟΖ μετά τη λύση, και αγωγό προς Τουρκία, και εκ περιτροπής Προεδρία και παραμονή εποίκων και κατ’ ελάχιστον μια βάση με κυριαρχία, για να πάρουμε τι; Για να μας δέσει η Άγκυρα στο άρμα της.
- Ο EastMed συνιστά μια εναλλακτική επιλογή ανάπτυξης και ασφάλειας, καθώς και αποτροπής έναντι της τουρκικής και κάθε άλλης απειλής. Το ζήτημα του αγωγού δεν είναι μόνο οικονομικό, δηλαδή πόσα θα στοιχίσει και πόσα θα είναι τα κέρδη. Είναι μεν ζήτημα θεμελιώδες, αλλά και αυτά της ασφάλειας, καθώς και των γεωπολιτικών εξαρτήσεων είναι εξίσου σημαντικά. Λόγω των κεφαλαίων, που θα επενδυθούν, ο EastMed είναι ο μόνος αγωγός προς Ευρώπη, που δεν θα ανήκει στη ρωσική Gazprom αλλά σε ευρωπαϊκά, κυπριακά, αμερικανικά και ισραηλινά συμφέροντα. Ταυτοχρόνως, προσφέρει μερική ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, όπως ευνοούν οι ΗΠΑ και άλλες χώρες, και σχηματίζει μια ενεργειακή και γεωπολιτική αμυντική συμμαχία από την ανατολική Μεσόγειο ώς την Ευρώπη, στην περιφέρεια του δακτυλίου της Ευρασίας, ως αντιστάθμισμα του τόξου που σχηματίζει η συμμαχία Ιράν, Ιράκ Ρωσία. Πέραν τούτων: 1) Αλλάζει η στάση των ΗΠΑ και της ΕΕ έναντι ημών ένεκα κοινών συμφερόντων, που δεν υπάρχουν σήμερα. 2. Αντισταθμίζονται τα δικά μας συμφέροντα έναντι της Τουρκίας με σημείο αναφοράς και την ΕΕ και τις ΗΠΑ.
Η τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου έχει αποδείξει ότι, το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι μόνο η τουρκική επιθετικότητα, αλλά και η αδυναμία της ηγεσίας μας να δει πέραν της μύτης της.
Το ερώτημα έχει ως εξής:
Δεν θέλει ή δεν μπορεί;
Ή μήπως συμβαίνουν και τα δυο…
Το ερώτημα έχει ως εξής:
Δεν θέλει ή δεν μπορεί;
Ή μήπως συμβαίνουν και τα δυο…
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ:simerini.sigmalive.com
