Χρήστος Μιχαηλίδης Το να έχεις καλές σχέσεις με άλλες χώρες είναι θεμιτό και πρέπον. Όταν αυτές οι σχέσεις όμως έχουν κτ...
Χρήστος Μιχαηλίδης
Το να έχεις καλές σχέσεις με άλλες χώρες είναι θεμιτό και πρέπον.
Όταν αυτές οι σχέσεις όμως έχουν κτιστεί και επάνω σε έναν συναισθηματικό ιδεολογικό εναγκαλισμό, από τον οποίο μάλιστα εσύ δυσκολεύεσαι πολύ περισσότερο από την εν λόγω χώρα να αποτοξινωθείς, τότε το πρόβλημά σου είναι περισσότερο ψυχολογικής φύσεως και αυτό στην πολιτική είναι επικίνδυνο πράγμα• πρέπει να βρεις τρόπο να το λύσεις.
Η λύση είναι μία, πολύ απλή, και την έχει ήδη εφαρμόσει το «αντίπαλον δέος»:
Κοιτάς το δικό σου συμφέρον και αφήνεις τους συναισθηματισμούς του ρομαντικού παρελθόντος για τα σίριαλ.
Μιλώ βεβαίως για τις σχέσεις Κύπρου - Ρωσίας, που είναι μακροχρόνιες και πολυεπίπεδες.
Ένας ιστορικός απολογισμός δεν είναι δικής μου αρμοδιότητας –δεν έχω ούτε το βάθος των ιστορικών γνώσεων που απαιτούνται ούτε και τις ψυχαναλυτικές ικανότητες που ίσως χρειάζονται για να ερμηνεύσω και να κατανοήσω τη συνέχιση αυτών των σχέσεων, κυρίως από τη δική μας πλευρά, και μάλιστα σε επίπεδο τρόπου και στάσης ζωής.
Αναφέρομαι ειδικά σε θέσεις που έχει πάρει η Μόσχα όσον αφορά πολιτικά ζητήματα στην Κύπρο και στην ευρύτερη περιοχή.
Με πιο χαρακτηριστική την πρόσφατη θέση της Ρωσίας εναντίον των κυρώσεων που επιβάλλει η ΕΕ στην Τουρκία για τις επιθετικές ενέργειές της στην κυπριακή ΑΟΖ.
Θεωρεί ότι αυτά τα μέτρα «θα επιδεινώσουν τη μακροχρόνια, ανεπίλυτη διαμάχη στην περιοχή», κάτι που στη Λευκωσία ερμηνεύτηκε ως «κατανοητή θέση αρχών».
(Τι πάει να πει «κατανοητή θέση αρχών», άρχοντές μου;
Θέμα αρχής είναι για κάποιες χώρες να υποστηρίζουν και τη δημόσια εκτέλεση καταδίκων ή για τον Χίτλερ η εξόντωση εκατομμυρίων Εβραίων –γιατί εγώ πρέπει να την αποδεχτώ ως κατανοητή;)
Ταυτόχρονα, στον κυπριακό Τύπο αναφέρεται ότι η Μόσχα διευκρίνισε πως η αποδοκιμασία των ευρωπαϊκών μέτρων κατά της Άγκυρας δεν σημαίνει ότι υποστηρίζει τις δραστηριότητες της Τουρκίας στην περιοχή.
Αν και αυτό δεν μου προκύπτει από καμία άλλη αναζήτηση που έκανα σε επίσημες πηγές, ας υποθέσουμε ότι είναι έτσι.
Και πάλι όμως: αρκεί άραγε αυτή η διευκρίνιση;
Έτσι εύκολα «καθαρίζεις»;
Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζεις;
Και την αδελφή Κύπρο πως την αφήνεις έτσι εκτεθειμένη;
Η απάντηση, εδώ που ζούμε, είναι «μάλλον, ναι».
Η Μόσχα «καθάρισε» όσο χρειαζόταν μάλιστα, για να ηρεμήσουν οι στην Κύπρο ένθερμοι υποστηρικτές της, κυρίως οι της συναισθηματικής κατηγορίας που αν και έχει κλείσει ως χρεοκοπημένη η αντιπροσωπεία του ιδεολογικού τους δεσίματος με τη μαμά εταιρεία, αυτοί εξακολουθούν να τη διατηρούν στην Κύπρο ανοικτή, και να την «πουλάνε» ακόμα, με σχετική δε επιτυχία.
(Υπάρχουν και οι συμπαθούντες λόγω οικονομικών επιδοτήσεων, αλλά αυτοί είναι άλλης κατηγορίας ζήτημα)
Στο Πρωινό Δρομολόγιο του ΡΙΚ η δημοσιογράφος Ελένη Βρετού ρώτησε τον γ.γ. του ΑΚΕΛ:
«Κύριε Κυπριανού, πώς σχολιάζετε τη θέση της Ρωσίας εναντίον των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Τουρκίας;».
Κι εκείνος, απάντησε: «Για τη Ρωσία είναι θέμα αρχής, είναι εναντίον των κυρώσεων.
Είναι μία δική τους ερμηνεία...».
Σχεδόν δικαιολογώντας την, δηλαδή.
Οπωσδήποτε κατανοώντας την όμως.
Η δημοσιογράφος δεν ζήτησε όμως την ερμηνεία του.
Τη γνώμη του ήθελε.
Ας επιχειρήσω, έτσι ως τελευταία… ελπίδα, να δούμε και μιαν άλλη «πηγή».
Συγκεκριμένα, επίσημες δηλώσεις για το θέμα του Ρώσου πρεσβευτή στην Κύπρο, Stanislav Osadchiy.
Επανέλαβε λοιπόν και αυτός πολύ καθαρά ότι η χώρα του τάσσεται εναντίον των κυρώσεων της ΕΕ προς την Τουρκία «ως γενικό κανόνα» («θέμα αρχής», που είπε στο ΡΙΚ ο Κυπριανού) και υπογράμμισε ότι η θέση της Μόσχας για το Κυπριακό πρόβλημα (γενικά, και όχι για τον ειδικό λόγο των τουρκικών προκλήσεων που ανάγκασαν την ΕΕ να προβεί σε κυρώσεις) παραμένει αμετάβλητη.
Ο Ρώσος πρέσβης τόνισε πως είναι γνωστό ότι η Μόσχα είναι αντίθετη σε κάθε εμπάργκο που δεν «περνάει» από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Στο οποίο βεβαίως η δική του χώρα, ως μία από τις 5 μόνιμες, έχει δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο).
Δηλαδή, εάν δεν το θέλει αυτή, δεν θα περάσει ποτέ τίποτα.
Τέλος, αναφερόμενος στα των τουρκικών επιθετικών ενεργειών με γεωτρήσεις στ’ ανοικτά της Κύπρου, ο κ. Osadchiy είπε πως «όλες οι διαφορές μπορούν να λυθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και η Ρωσία υποστηρίζει τη συνέχιση αυτών, για να λυθεί το Κυπριακό».
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Και πουθενά ούτε ίχνος καταδίκης, έστω και λεκτικής, των ενεργειών της Τουρκίας που έκαναν 27 μέλη της ΕΕ (και όχι 5 των Ηνωμένων Εθνών, και δή μόνιμων) να καταλήξουν σε λήψη μέτρων, και μάλιστα της πιο ήπιας μορφής.
Κάποτε, θα πρέπει -νομίζω- να αποφασίσουμε στην Κύπρο όχι με ποιους θέλουμε να είμαστε, αλλά πρώτα εμείς οι ίδιοι τι πρεσβεύουμε.
Ποια είναι, δηλαδή, τα δικά μας «θέματα αρχής».
Απ’ εδώ κι απ’ εκεί, και όπου φυσά ο άνεμος, δεν γίνεται.
Θυμηθείτε για ποιους, κατά καιρούς, πίναμε νερό στ’ όνομά τους και σκεφτείτε τι κερδίσαμε από όλους αυτούς…
Φιλελεύθερος
