Πιο συγκεκριμένα, κατά το έτος 1202, οι Ευρωπαίοι πρίγκιπες της Δ’ Σταυροφορίας συναθροίστηκαν στην Βενετία. Ο Αλέξιος, γιο...
Πιο συγκεκριμένα, κατά το έτος 1202, οι Ευρωπαίοι πρίγκιπες της Δ’ Σταυροφορίας συναθροίστηκαν στην Βενετία.
Ο Αλέξιος, γιος του εκθρονισμένου Αυτοκράτορα Ισαακίου Β’ Αγγέλου, έφυγε από την Κωνσταντινούπολη και απευθυνόμενος στη σύναξη των Σταυροφόρων τούς υποσχέθηκε την ακύρωση του σχίσματος ανάμεσα στην Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία, εάν αυτοί τον βοηθούσαν να εκθρονίσει το θείο του Αλέξιο Γ’, καθώς και πλούσια αποζημίωση και δώρα για τις υπηρεσίες τους.
Την 1η Οκτωβρίου 1202 ξεκίνησε ο βενετικός στόλος μεταφέροντας τους σταυροφόρους στις Δαλματικές ακτές, όπου κατέλαβαν την Ζάρα και στην συνέχεια το Δυρράχιο, όπου ο Αλέξιος ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας ως Αλέξιος Δ’.
Στις 23 Ιουνίου 1203, ο στόλος των Σταυροφόρων υπό την ηγεσία του Δόγη της Βενετίας Δάνδολου, μεταφέροντας τον νέο Αυτοκράτορα, αγκυροβόλησε μπροστά από την Κωνσταντινούπολη.
Στις 23 Ιουνίου 1203, ο στόλος των Σταυροφόρων υπό την ηγεσία του Δόγη της Βενετίας Δάνδολου, μεταφέροντας τον νέο Αυτοκράτορα, αγκυροβόλησε μπροστά από την Κωνσταντινούπολη.
Έτσι στις 17 Ιουλίου οι Ιππότες της Δ’ Σταυροφορίας επιτέθηκαν κατά της Πόλης, που παρά την απεγνωσμένη αντίσταση, ιδιαίτερα από τους μισθοφόρους Βαράγγους, καταλήφθηκε, ενώ ο Αλέξιος Γ’ χωρίς καμία αντίσταση και δείχνοντας όλη του τη δειλία δραπετεύει νύχτα δια θαλάσσης στο Δεβελτό παίρνοντας μαζί τα τιμαλφέστερα κειμήλια του στέμματος και τις κόρες του Ειρήνη και Ευδοκία και κατέφυγε στη Μοσυνούπολη της Θράκης, (είχε διαβάσει στη Βίβλο πως ο Δαυίδ είχε φύγει προ του Αβεσσαλώμ και έτσι είχε ζήσει για ν' ανακτήσει το θρόνο του).
Οι αξιωματούχοι της κυβερνήσεως, όταν έμειναν χωρίς τον αυτοκράτορα, πήραν μια γρήγορη αλλά έξυπνη απόφαση.
Έβγαλαν από τη φυλακή τον τυφλό πρώην αυτοκράτορα Ισαάκιο Β’ και τον εγκατέστησαν στο θρόνο ενώ ανήγγειλαν στον Dandolo και στους σταυροφόρους ότι, αφού ο πατέρας του διεκδικητή είχε αποκατασταθεί στο θρόνο, δεν υπήρχε λόγος να συνεχισθεί η μάχη.
Ο νέος Αλέξιος είχε ως τότε προτιμήσει ν' αγνοεί την ύπαρξη του πατέρα του, αλλά τώρα δεν μπορούσε να τον απαρνηθεί.
Έπεισε τους συμμάχους του να σταματήσουν την επίθεση.
Αυτοί όμως έστειλαν μια πρεσβεία μέσα στην Πόλη για να δηλώσουν ότι θ' αναγνώριζαν τον Ισαάκιο αν ο γιος του θα γινόταν συν-αυτοκράτορας και αν και οι δύο μαζί θα εκπλήρωναν τη συνθήκη που ο τελευταίος είχε συνάψει.
Η πρώτη αυτή πολιορκία και κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους ίσως έγινε με σκοπό την αποκατάσταση του Ισαακίου Β’ στον θρόνο.
Όσο τώρα για τον Αλέξιο Γ’, περιπλανήθηκε σε όλη την έκταση της πρώην αυτοκρατορίας του έχοντας μαζί του τα διάσημα του αξιώματός του και τα κειμήλια που απέσπασε φεύγοντας από την Κωνσταντινούπολη.
Στη Λάρισα συναντήθηκε με τον Λέοντα Σγουρό στον οποίο έδωσε την κόρη του Ευδοκία.
Έτσι τον συνάντησαν τα μισθοφορικά στρατεύματα του Βονιφάτιου του Μομφερά κατά την είσοδό τους στην πόλη της Λάρισας και τον δολοφόνησαν.
Η αντίστροφη μέτρηση μόλις ξεκίνησε και θα σταματήσει την αποφράδα μέρα της 12ης Απριλίου 1204 με την Άλωση της Βασιλεύουσας από τους «Στρατιώτες του Χριστού».
