Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για το Κυπριακό το 1964-65, Γκάλο Πλάζα (δεξια). ΜΑΡΤΗΣ 1965 και ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για το Κυπρι...
Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για το Κυπριακό το 1964-65, Γκάλο Πλάζα (δεξια).
ΜΑΡΤΗΣ 1965 και ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για το Κυπριακό Γκάλο Πλάζα, υπέβαλε την Έκθεσή του προς το Διεθνή Οργανισμό, μετά από προεργασία μηνών.
Σημαντικό στοιχείο της Έκθεσης, η αναφορά στο προαιώνιο αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και η, εν προκειμένω, αρνητική στάση του Μακαρίου και του περιβάλλοντός του στο θέμα αυτό.
Αναφέρεται επί λέξει στην Έκθεση:
«Η Ένωσις είναι ζήτημα το οποίον, εξ’ όσων κάλλιον αντιλαμβάνομαι, δεν τυγχάνει απεριορίστου υποστηρίξεως μεταξύ των Ελληνοκυπρίων εις το σύνολόν των.
Μου ενεποίησεν εντύπωσιν, το ότι αι συζητήσεις μου με σημαντικήν μερίδα της ελληνοκυπριακής γνώμης, έδειξαν ότι ή Ένωσις έχει ολιγώτερον ηνωμένην και επιτακτικήν κατευθυντήριον δύναμιν όπισθέν της.
Πρέπει να καταστήσω σαφές, ότι ούτε ο Πρόεδρος, ούτε η Κυβέρνησις της Κύπρου, εις τας συζητήσεις μετ’ εμού ως μεσολαβητού, συνηγόρησαν ουσιαστικώς υπέρ της Ενώσεως ως της τελικής λύσεως του Κυπριακού προβλήματος.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και μέλη της Κυβερνήσεως, εξέφρασαν την γνώμην ότι, εάν εκαλείτο ο λαός να εκλέξη μεταξύ της ανεξαρτησίας και της Ενώσεως, η πλειοψηφία θ’ απέβαινε πιθανόν υπέρ της Ενώσεως»!
«ΠΙΘΑΝΟΝ υπέρ της Ενώσεως».
Δηλαδή ο Μακάριος, δεν ήταν σίγουρος ότι το αποτέλεσμα ενός νέου δημοψηφίσματος θα έκλινε υπέρ της Ενώσεως.
Κι αυτό, την ώρα που η ηγεσία και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού της Ελλάδας δεν έχαναν ευκαιρία, μετά την τουρκική ανταρσία και την έλευση της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο το 1963-64, να διακηρύσσουν την εμμονή τους στην Ένωση.
Είπε, μεταξύ άλλων, ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, στη Βουλή των Ελλήνων στις 25.11.1964: «Επιθυμώ να επαναλάβω εκείνο, το οποίον είπον εις την Θεσσαλονίκην: Σήμερον αποτελεί συνείδησιν του ελευθέρου κόσμου η ανάγκη της Ενώσεως.
Ολόκληρος ο ελληνικός λαός δονείται από τον πόθον της Ενώσεως.
Και αισιοδοξούμεν δια το μέλλον.
Θα έλθη η Ένωσις.
Υπάρχει και μία άλλη παρουσία εις Κύπρον, την οποίαν δεν πρόκειται να αναλύσω και η οποία έκαμε τους αντιπάλους να διαπιστώσουν, ότι η απόβασις δεν είναι απλούς στρατιωτικός περίπατος.
Είναι πόλεμος και δια τούτο δεν την επιχειρούν».
Ο Μακάριος και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου, το 1965.
Η θέση του πρώτου για την Ένωση αντιφατική και διφορούμενη, ενώ του δεύτερου σταθερή και ολόψυχα θετική.
ΠΑΡΑΘΕΤΩ πιο κάτω τα κύρια σημεία της Εκθέσεως Πλάζα, τα εξουθενωτικά για την Ένωση:
- 1.«Ουδεμία λύσις είναι κατορθωτή, η οποία δεν θα επετύγχανε της αποδοχής της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητος».
- ΔΗΛΑΔΗ, οι Έλληνες όφειλαν να υποχωρήσουν στις αξιώσεις των Τούρκων, αν επρόκειτο να λυθεί το Κυπριακό.
- 2.«Είμαι βέβαιος, ότι το ζήτημα της Ενώσεως αποτελεί το πλέον διαιρετικόν και, δυνητικώς, την πλέον εκρηκτικήν άποψιν του Κυπριακού προβλήματος.
- Με διεβεβαίωσεν η τ/κ ηγεσία και αι διαδοχικαί Κυβερνήσεις της Τουρκίας, ότι πάσα απόπειρα επιτεύξεως της Ενώσεως εναντίον της θελήσεώς των, θα προεκάλει ενεργόν και σταθεράν αντίστασιν και, κρίνω, ότι τούτο είναι αληθές.
- Είμαι υποχρεωμένος, συνεπώς, να εξετάσω το ζήτημα τούτο μετά μεγίστης φροντίδος.
- Κατέστη δύσκολον δι’ εμέ ν’ αντιληφθώ, πώς οιοσδήποτε διακανονισμός αφήνων ανοικτήν τη δυνατότητα της Ενώσεως και επιτυγχανόμενος εναντίον της θελήσεως της τουρκοκυπριακής μειονότητος, δύναται να διασφαλίση συμφωνίαν επί του παρόντος ή και εις το προβλεπτόν μέλλον».
ΔΗΛΑΔΗ, οι απειλές των Τούρκων βάραιναν στο σχηματισμό γνώμης και κρίσης του μεσολαβητή, ο οποίος, στη συνέχεια, εισηγείτο τα ακόλουθα:
- 3.«Θ απετέλει πράξιν πεφωτισμένης διπλωματικότητος και κυρίαρχον επίσης ενέργειαν αυτοδιαθέσεως, υπό την υψηλήν της έννοιαν, εάν η Κυβέρνησις της Κύπρου ανελάμβανε, χάριν, των υπερτέρων συμφερόντων της ασφάλειας του κράτους και της ειρήνης της περιοχής, την διατήρησιν της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας.
- Τούτο θα συνεπήγετο βεβαίως, απόφασιν εκ μέρους της Κυβερνήσεως ν’ απόσχη, εφ’ όσον οι ίδιοι κίνδυνοι υπάρχουν, από του να θέση ενώπιον του πληθυσμού την ευκαιρίαν να προτιμήση την Ένωσιν.
- Είμαι πεπεισμένος, ότι οι σημερινοί ηγέται θα ευρίσκοντο εις ισχυράν θέσιν να εξηγήσουν τας τοιαύτας προτάσεις εις τον λαόν και να κερδίσουν την κατανόησιν και την αποδοχήν των εκ μέρους της πλειοψηφίας».
ΔΗΛΑΔΗ: Ο Γκάλο Πλάζα εισηγείτο τον αποκλεισμό της Ενώσεως και ανεπιφύλακτα εξέφραζε την πεποίθηση, ότι ο Μακάριος είχε ισχυρή θέση να ζητήσει και πετύχει από το λαό, πλειοψηφία για τον αποκλεισμό αυτό.
Και το πίστευε αυτό ο μεσολαβητής, διότι, όπως προαναφέρεται, διαπίστωσε αυτοπροσώπως ότι: «Η Ένωσις είναι ζήτημα το οποίον, εξ’ όσων κάλλιον αντιλαμβάνομαι, δεν τυγχάνει της απεριορίστου υποστηρίξεως μεταξύ των Ελληνοκυπρίων εις το σύνολόν των.
Μου ενεποίησεν εντύπωσιν το ότι αι συζητήσεις μου με σημαντικήν μερίδα της ελληνοκυπριακής γνώμης, έδειξαν ότι η Ένωσις έχει ολιγώτερον ηνωμένην και επιτακτικήν κατευθυντήριον δύναμιν όπισθέν της».
Γλ. Κληρίδης: «Ευσεβής πόθος η Ένωσις»!
ΑΞΙΑ σημειώσεως δήλωση κατά της Ενώσεως, έγινε την περίοδο εκείνη από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος «δια την αλήθειαν και το καθήκον ενημερώσεως του λαού επί των πραγματικών γεγονότων», όπως είπε, περιέλαβε και τα εξής σε ομιλία του σε εορτασμό για την 1η Απριλίου στην ΟΧΕΝ Λευκωσίας: «Είναι πλέον καιρός να σταματήσωμεν να λέγωμεν εις τον λαόν ότι η Ένωσις είναι εγγύς, ή ότι αύτη έχει ήδη επιτευχθεί. Οφείλομεν να είμεθα αρκετά ώριμοι, ώστε να εγκαταλείψωμεν τους ευσεβείς πόθους»!
«ΕΥΣΕΒΗΣ ΠΟΘΟΣ», λοιπόν, ήταν η Ένωσις για τον Γλ. Κληρίδη, ο οποίος, να σημειωθεί, είχε πει τα πιο πάνω, στην παρουσία και του Μακαρίου!
ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ: Η αναφορά στην Έκθεση Πλάζα για την αντίδραση της Κυπριακής Κυβέρνησης στην Ένωση, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην Ελλάδα.
Παραθέτουμε ένα μόνο απόσπασμα από σκληρό άρθρο της αθηναϊκής εφημερίδας «Ελευθερία», η οποία, εισηγείτο άμεσο δημοψήφισμα στην Κύπρο για την Ένωση. Τόνιζε, μεταξύ άλλων:
«Ήλθεν η ώρα όπου, προ πάσης αποφάσεως, προ πάσης ενεργείας, προ πάσης άλλης θυσίας, έχει υποχρέωσιν η Ελληνική Κυβέρνησις, να εξηγηθή πλήρως και απεριφράστως με τους Κυπρίους υπευθύνους.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται η ερμαφρόδιτος κατάστασις της συγκαλύψεως βασικών διαφωνιών, ριζικής διαστάσεως ως προς τον επιδιωκόμενον σκοπόν.
Και η εξήγησις δεν είναι δυνατόν να αποτελέση επανάληψιν των τόσων και τόσων «ομοφωνιών» του παρελθόντος έτους, που διεψεύδοντο συνεχώς από τας πράξεις του κ. Μακαρίου.
Ούτε διαθέτει άλλωστε ο Αρχιεπίσκοπος πλέον περιθώρια συνεχίσεως των κουτοπονήρων ελιγμών, οι οποίοι απέληξαν εκεί που απέληξαν.
Η εξήγησις θα είναι μία: Ο κυπριακός λαός θα κληθή, τώρα, ν’ αποφασίση δια δημοψηφίσματος τι θέλει. Μετά, εάν θέλη μεν την Ένωσιν, θ’ αγωνισθή ενιαίος ο Ελληνισμός δια την πραγματοποίησίν της, με υπεύθυνον χειριστήν την Κυβέρνησιν του Έθνους. Εάν, αντιθέτως, επιδοκιμάζη την επιδίωξιν να καταστή η μαρτυρική Κύπρος η πόρνη της Εγγύς Ανατολής, ριπτομένη, ότε μεν εις τας ρωσικάς, ότε δε εις τας βρετανικάς αγκάλας, δια να έχη την ευκαιρίαν μία μικρά κλίκα ανθρωπαρίων να ικανοποιή την ιδιοτέλειάν της με αξιώματα και φαυλότητας, τότε δεν χρειάζεται η Ελλάς ως προαγωγός εις την οδόν της απωλείας.
Ας προχωρήσωμεν μόνοι».
ΑΝΤΙ σχολίων και απάντησης στα πιο πάνω, οι μακαριακές και κομμουνιστικές εφημερίδες της Κύπρου, ασχολήθηκαν μόνο με το ενδεχόμενο ο κυπριακός λαός να απέρριπτε τη Ένωση.
Θεωρούσαν αυτό σαν δεδομένο και προκαταλάμβαναν a priori την ετυμηγορία του λαού.
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ αντίδραση στην Έκθεση Πλάζα οια ήταν; Να ζητήσουν από τα Ηνωμένα Έθνη τον τερματισμό της μςσολαβητικής προσπάθειας, «καθότι ο κ. Πλάζα διετύπωσε εις την Έκθεσίν του προσωπικάς απόψεις και έτσι υπερέβη τα όρια της αποστολής του»!
Η τουρκική Κυβέρνηση είχε προτείνει εξ’ αρχής τη μη διατύπωση προσωπικών απόψεων από μέρους του μεσολαβητή, αυτό όμως, ο Πλάζα το απέρριψε.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ: Η Έκθεση Πλάζα απέκλειε την Ένωση και τη διχοτόμηση της Κύπρου, την ομοσπονδοποίηση, την επάνοδο στο καθεστώς του 1960, την αυτοδιάθεση και την αδέσμευτη ανεξαρτησία.
ΑΛΛΑ, και μια δήλωση του Μακαρίου για την Έκθεση Πλάζα. Έγινε στα πλαίσια συνέντευξής του στην λιβανική εφημερίδα «Ασσάφα» (2.4.1965):
«Η Έκθεσις του μεσολαβητού δρος Πλάζα περιέχει πολλά εποικοδομητικά στοιχεία, καίτοι δεν δύναμαι να συμφωνήσω προς όλας τας απόψεις αι οποίαι εκφράζονται εις την Έκθεσιν.
Κατά τους τελευταίους ολίγους μήνας υπήρξεν εν Κύπρω περίοδος αναμονής και στασιμότητος.
Νομίζω ότι η Έκθεσις θέτει τέρμα εις αυτήν την κατάστασιν και ανοίγει οδόν προς ειρηνικήν λύσιν του προβλήματος».
ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, δυστυχώς, έδειξαν ότι κανένας δρόμος προς ειρηνική λύση δεν άνοιξε. Αντίθετα: α) κορυφώθηκε ο πόλεμος εναντίον της παρουσίας της ελληνικής μεραρχίας και του Στρατηγού Γ. Γρίβα Διγενή στην Κύπρο (η μεραρχία χαρακτηριζόταν και σαν…στρατός κατοχής», ενώ βόμβα τοποθετήθηκε και στη Λέσχη της ΕΛΔΥΚ!), β) στήθηκε το σατανικό σκηνικό της Κοφίνου, για να φύγουν από την Κύπρο οι πιο πάνω, όπως και έγινε, και γ) θάφτηκε οριστικά η πολιτική του «ευκταίου» (της Ένωσης) και υιοθετήθηκε η πολιτική του «εφικτού» (της αδέσμευτης, δήθεν, ανεξαρτησίας).
ΝΑ σημειώσουν επίσης οι αναγνώστες μας, ότι: Ενώ στην Έκθεση Πλάζα είναι ολοφάνερη η αντίθεση του μακαριακού καθεστώτος στην Ένωση, ο Μακάριος είχε διαμηνύσει στην Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, αμέσως μετά την κυκλοφορία της Έκθεσης, ότι: «Αφήνει απόλυτον την πρωτοβουλίαν εις αυτήν να προέλθη εις διαπραγματεύσεις με οποιονδήποτε επί του Κυπριακού (και με την Τουρκίαν), εφ’ όσον αι συνομιλίαι αύται θα διεξήγοντο με βάσιν την Ένωσιν»!
ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΛΟΓΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: Για ποιαν Ένωση αναφερόταν;
Αυτήν, που η όλη πολιτεία του αποδείκνυε ότι δεν ήθελε;
ΤΟ…«κερασάκι στην τούρτα», όμως, ήταν η αναφορά του στην Ένωση, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στον Άγιο Δομέτιο, τέσσερις μόνο μέρες μετά την ανθενωτική δήλωση Κληρίδη.
Μίλησε, συγκεκριμένα, για την Ένωση «ως τον αμετάθετον σκοπόν του αγώνος» (!), ενώ, στην προαναφερθείσα συνέντευξή του προς τη λιβανική «Ασσάφα» είχε αναφέρει και τα εξής:
«Μόνον ο κυπριακός λαός έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίση επί της μορφής της Κυβερνήσεώς του και γενικώς δια το μέλλον του, δεν αναγνωρίζομεν δε τοιούτο δικαίωμα εις οιανδήποτε άλλην χώραν»!
ΚΑΙ η «οιαδήποτε άλλη χώρα», βέβαια, ήταν η Ελλάδα, η οποία διασφάλιζε πλήρως την περίοδο εκείνη την άμυνα της Κύπρου έναντι των απειλών της Τουρκίας για εισβολή και υφίστατο οικονομική αιμορραγία από τις πολυποίκιλες δαπάνες της για την Κύπρο.
Διαλέγετε, λοιπόν, και παίρνετε από τις οικτρές αντιφάσεις του Μακαρίου.
Κατά τον πύρινο, όμως, μαχητή της Ενώσεως Πολύκαρπο Ιωαννίδη:
«Οι γνώσται των «έργων και ημερών» του Μακαρίου δεν εκπλήττονται.
Υπήρξε πάγια πολιτική του η πανάθλια τακτική της προκλήσεως συγχύσεως και της διπροσωπίας.
Επί του προκειμένου δε: Επεστρατεύθη ο κ. Κληρίδης, δια να ομιλήση προς ικανοποίησιν των αποκρουόντων την Ένωσιν, των ανεξαρτησιακών.
Ωμίλησεν εν συνεχεία ο Μακάριος, δια να εξευμενίση τους ενωτικούς.
Και, δια να μην παραπονηθούν τυχόν αι χώραι της αδεσμεύτου ουδετερότητος και του κομμουνισμού και δια να εμψυχωθούν οι ανθενωτικοί, εχορήγησε και την συνέντευξιν προς την «ασσάφα» του Λιβάνου.
Τέλειον και ατελεύτητον το μακαριακόν θέατρον:
Θέλετε Ένωσιν;
Τέλειον και ατελεύτητον το μακαριακόν θέατρον:
Θέλετε Ένωσιν;
Και εγώ μαζί σας.
Την αποκρούετε και ζητείτε ανεξαρτησίαν;
Και εγώ εις το πλευρόν σας.
Επιδιώκεται να καταστή η Κύπρος δορυφόρος του κομμουνισμού, δια της παγιώσεως κυπριακού κράτους;
Πρώτος εγώ σημαιοφόρος της εκστρατείας να σταδιοδρομήση η Κύπρος ως χωριστόν κράτος.
Και μέσον δι’ όλα αυτά, η καραμέλλα της ενότητος.
Και ο επιτρέπων να εμπαίζεται και καταδημαγωγήται κατά τοιούτον χονδροειδή τρόπον λαός, εκσπά εις παταγώδη χειροκροτήματα!..»(«Εθνική», 18.4.1965).
nikospa.wordpress.com
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
