Την 8ην Αυγούστου 1996, ο αρχηγός της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος, μετεφέρθη εκ των φυλακ...
Την 8ην Αυγούστου 1996, ο αρχηγός της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος, μετεφέρθη εκ των φυλακών Κορυδαλλού κατ' αρχάς εις το Κρατικόν ακολούθως δε εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον Αθηνών, πάσχων από ανίατον μυασθένειαν του νευρικού συστήματος.
Μετά 10:54 ημέρας πάλης του νέου Διγενή με την Αδικίαν, την Αγνωμοσύνην και τον Θάνατον, το σεπτό σκήνωμα απελευθέρωσε την 27ην Ιουνίου 1999 και ώραν 11:48, την Αιώνιον Ψυχήν και το Πνεύμα του Εθνάρχου, και τα παρέδωσε εις τον Δημιουργόν και την Ιστορίαν.
Η κατάστασις της υγείας του είχεν ήδη επιδεινωθεί, λόγω ενδονοσοκομειακής λοιμώξεως (πυώδους πνευμονίας), από της 20.06.1999, και παρά τας προσπαθείας των ιατρών η μοίρα του ήτο προδιαγεγραμμένη.
Και όμως η Δρύς της Επαναστάσεως ουδέποτε εβαρυγκόμησε, ουδέποτε εζήτησε τι, ουδέποτε εκάλεσε εις βοήθειαν.
Εδέχετο όλας τας περιποιήσεις με χαμόγελο, καλωσύνην και Ιώβειον υπομονήν.
Και όμως η Δρύς της Επαναστάσεως ουδέποτε εβαρυγκόμησε, ουδέποτε εζήτησε τι, ουδέποτε εκάλεσε εις βοήθειαν.
Εδέχετο όλας τας περιποιήσεις με χαμόγελο, καλωσύνην και Ιώβειον υπομονήν.
Κατά τα τρία τελευταία μαρτυρικά έτη της νοσηλείας του ως αληθινός στρατιώτης και μαχητής, όπως υπήρξεν εις όλην του την ζωήν, επάλευσεν αγογγύστως την υστάτην μάχην.
Κατά τας τελευταίας στιγμάς παρίσταντο εις το προσκέφαλον του Μεγάλου Ηγέτου, η πρώτη του σύζυγος Νίκη, αι θυγατέραι του Χρυσούλα και Μάχη, ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης, ο πρώην Δήμαρχος Πετρουπόλεως κ. Γεώργιος Στρατογιαννάκος, ο κ. Γεώργιος Καματερός και ορισμένοι άλλοι συγγενείς του.
Τον θάνατον του Μεγάλου Έλληνος ανεκοίνωσεν εις τους συγγενείς του ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης.
Κατά τας τελευταίας στιγμάς παρίσταντο εις το προσκέφαλον του Μεγάλου Ηγέτου, η πρώτη του σύζυγος Νίκη, αι θυγατέραι του Χρυσούλα και Μάχη, ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης, ο πρώην Δήμαρχος Πετρουπόλεως κ. Γεώργιος Στρατογιαννάκος, ο κ. Γεώργιος Καματερός και ορισμένοι άλλοι συγγενείς του.
Ο υιός του Χρίστος, όστις διαμένει μονίμως εις ΗΠΑ, ειδοποιήθη και ανεχώρησε ευσπεσμένως προκειμένου να παραστεί εις την εξόδιον ακολουθίαν του πατρός του.
Περί ώραν 12:15 το σκήνωμα του Αρχηγού της Επαναστάσεως μετεφέρθη από την Εντατικήν εις τον Νεκροθάλαμον του Λαϊκού Νοσοκομείου και από εκεί εις αυτόν του Κοιμητηρίου Δήμου Ζωγράφου.
Περί ώραν 12:15 το σκήνωμα του Αρχηγού της Επαναστάσεως μετεφέρθη από την Εντατικήν εις τον Νεκροθάλαμον του Λαϊκού Νοσοκομείου και από εκεί εις αυτόν του Κοιμητηρίου Δήμου Ζωγράφου.
Ήτο τόση η οργή της "δημοκρατίας" κατά του συγχωρήσαντος τον παρολίγον φονέαν του, ώστε οι τελευταίοι δύο φρουροί αστυφύλακές του, ακολουθούσαν από την Εντατικήν πίσω από το νοσοκομειακό καροτσάκι που μετέφερε τον Αείμνηστον.Οποία συμπεριφορά προς το Ανάστημα του Ανδρός, που ουδέποτε εζήτησε χάριν ή έστω το ευεργέτημα της κατ' οίκον νοσηλείας!
Ως να μην έφθανε δε αυτό, αφίχθη περί ώραν 12:38 και ο Διοικητής του ΙΔ΄ Αστυνομικού Τμήματος Αμπελοκήπων, κατόπιν εντολής του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως (Χρυσοχοϊδη), διά να λάβη όμως την περήφανον απάντησιν του κ. Στρατογιαννάκου "Πέστε στον Υπουργό να μην ανησυχεί.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν είναι πιά εδώ.
Πήγε να κάνη Επανάσταση στον Ουρανό!"
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν είναι πιά εδώ.
Πήγε να κάνη Επανάσταση στον Ουρανό!"
Ο μεγαλειώδης Επικήδειος Λόγος του Παττακού για τον Γ. Παπαδόπουλο
Μετά από απόφασιν των συγγενών του μεταστάντος, η κηδεία του ορίσθη διά την 17:00 της Τετάρτης 30ης Ιουνίου 1999, εις το Α΄ Νεκροταφείον Αθηνών όπου και παρεχωρήθη τάφος από την οικογένειαν Λεοντοπούλου.
Εκεί επραγματοποιήθη και το ύστατον Λαϊκόν Προσκύνημα, αφού δεν επετράπη από τους "δημοκράτας" η χρήσις εταίρου χώρου πλέον αρμόζοντος προς τα Αξιώματα και το Μεγαλείον του Εκλιπόντος.
Εκεί επραγματοποιήθη και το ύστατον Λαϊκόν Προσκύνημα, αφού δεν επετράπη από τους "δημοκράτας" η χρήσις εταίρου χώρου πλέον αρμόζοντος προς τα Αξιώματα και το Μεγαλείον του Εκλιπόντος.
-
Του Σπύρου Σταθόπουλου...
Του Σπύρου Σταθόπουλου...
Δεν "κομίζω γλαύκα εiς Αθήνας", αναφερόμενος στην κατάρα του Έθνους, στους εφιάλτες, τους μασκαράδες, τους μωροφιλόδοξους νάνους, τις φανατισμένες μετριότητες, τους ξενοκίνητους συκοφάντες και αργυρώνητους πολιτικάντηδες, οι οποίοι συνειδητά ή ασυνείδητα να φανατίζουν τον λαό μας, εν ονόματι κάποιας... "δημοκρατίας", "ανεξαρτησίας" και... «λαϊκής κυριαρχίας" στο να... "δικάζουν" με συνοπτικές διαδικασίες, να καταδικάζουν και να δολοφονούν φιλοσόφους, ήρωες πατριώτες και Εθνικούς Ηγέτες.
Βεβαίως, όμως, η Ιστορία - αμείλικτος και δίκαιος κριτής - τους αποκαθιστά και δικαιώνει την προσφορά και το έργο τους, τοποθετώντας τους στο βάθρο των Μεγάλων Ελλήνων, συχνά πολύ γρηγορότερα από ό,τι κανείς θα περίμενε και ιδιαίτερα όταν τους διαδέχονται οι συκοφάντες τους, ανάξιοι, φαύλοι, συχνά απατεώνες και πρόθυμα ξενόδουλα ενεργούμενα, οδηγώντας την Χώρα στην ταπείνωση και αλλοτρίωση αξιών, αρχών, ηθών, παιδείας, Ιστορίας και στην πολιτικο-κοινωνική εξάρτηση, παραχωρώντας και την στοιχειώδη εθνική κυριαρχία κι ανεξαρτησία!
Με το ...αζημίωτο!
Τότε μοιραίως ο Ελληνικός Λαός κρίνει και συγκρίνει τους... "αιμοσταγείς δικτάτορες" με τους... "άξιους και καλούς... δημοκράτες".
Ποιος μπορεί σήμερα ν' αμφισβητήσει και να κλονίσει από το ιστορικό του βάθρο, το εθνικό και κοινωνικό ανάστημα του... "κακού δικτάτορα" Ιωάννη Μεταξά!
Αλλά, πολύ συντομότερα ιστορικά, αναδεικνύεται η ηγετική φυσιογνωμία και το ανάστημα, του πλέον κατασυκοφαντηθέντος Εθνεγέρτου - Επαναστάτη, του Γεωργίου Παπαδοπούλου, που τόλμησε με τους συντρόφους του πατριώτες Έλληνες Αξιωματικούς να επαναστατήσει και αναστήσει την "δολοφονηθείσα υπό... ελευθέρου... και δημοκρατικού καθεστώτος" (κατά την ρήσιν του φυγάδος... Εθνάρχου Κ. Καραμανλή), κατόπιν διαδοχικών... κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, να την ανασύρει από το τέλμα της φαυλότητος και της αποτελμάτωσης ενός ακυβέρνητου κράτους με διαλυμένο και ανύπαρκτο κενοβούλιο και κυριολεκτικά χωρίς υποτυπώδη - έστω - κυβέρνηση, σε κλίμα κοινωνικο - πολιτικών αδελφοκτόνων συγκρούσεων, ανυποληψίας και διαφθοράς στα πρόθυρα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής καταρρεύσεως που εγκυμονούσε γι' ακόμη μία φορά Εθνική Καταστροφή.
Η επαναστατική παρέμβαση των παρασημοφορημένων - και με τραυματισμένα ήδη κορμιά στο Αλβανικό Μέτωπο και τον Συμμοριτοπόλεμo - ηρωϊκών πατριωτών Ελλήνων Αξιωματικών του Γεωργίου Παπαδοπούλου, ανασυγκρότησε από τα ερείπια Κράτος σεβαστό, κυρίαρχο και ανεξάρτητο.
Περήφανο και νοικοκυρεμένο, κοινωνικής ευημερίας και πρωτόγνωρης υπερεπάρκειας, με μία Δραχμή από τα πλέον διεθνώς "σκληρά" νομίσματα.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Η ..."αντίσταση" της πολιτικής μαφίας που... μύρισε ψητό.
Οι έξωθεν νονοί της φρόντισαν για τα περαιτέρω, τα επίσης γνωστά ηρωϊκά... παραμύθια με τους... δράκοντες.
Για να στηθεί και το... παραμύθι του Πολυτεχνείου.
Γέλιο και κλάμα ο κόσμος!
Όπως ακριβώς γράφει, λίαν διαφωτιστικά, ο διαπρεπής αρθρογράφος Χρήστος Πασαλάρης (κάθε άλλο παρά "χουντικός") στην "Απογευματινή" στις 18 Νοεμβρίου του 1994:
"...Και θα γελούσε και θα έκλαιγε ακόμη περισσότερο, αν ήξερε πόσο το... γλεντάνε 30 χρόνια τώρα (σ.σ.: όταν τα έγραφε ο κ. Πασαλάρης) οι... σκοτεινοί υπερατλαντικοί και σκηνοθέτες της ..."εξέγερσης", για την οποία εργάστηκαν τόσο καταχθόνια, προκειμένου να φέρουν στην Εξουσία τον Ιωαννίδη και να παραδώσουν την μισή Κύπρο στους Τούρκους...".
Από τότε δώσαμε πολλά με τους... "μεταπωλητές" της άϋλης εθνοκτόνου μεταπολίτευσης.
Οι διασώσαντες την Χώρα, ήρωες πατριώτες Αξιωματικοί καταδικάστηκαν σε "αργό θάνατο" ισόβια, για να μην ξανατολμήσουν ή τους μιμηθούν άλλοι πατριώτες!
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανήλθε στο Πάνθεον των Μεγάλων Ηγετών του Ελληνισμού, σαν σήμερα Κυριακή 27 Ιουνίου, πρίν 20 χρόνια.
Και η Ελλάδα σε κατοχική Δικτατορία, με την συναίνεση του... "Ελληνικού Κοινοβουλίου".
Και πάλι με το... αζημίωτο, αλλά με την εξαθλίωση ενός λαού που δεν έμαθε ακόμη να ξεχωρίζει τους πατριώτες πολιτικούς από τους Απατεώνες της πολιτικής.
"ΕΓΚΛΗΜΑ και ΤΙΜΩΡΙΑ".
Η σύγκριση είναι αμείλικτη και συντριπτική.
_________________________________
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι σύντροφοί του
ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.
