Πέρασε ήδη μισός αιώνας από το πρωινό της 21ης Απριλίου 1967 όταν εκδηλώθηκε η επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων, προκριμένου ν...
Πέρασε ήδη μισός αιώνας από το πρωινό της 21ης Απριλίου 1967 όταν εκδηλώθηκε η επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων, προκριμένου να διασωθεί η πατρίδα από την φαυλοκρατία της εποχής.
Η επανάσταση των Συνταγματαρχών εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό ανήκει πλέον στην ιστορία.
Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφεί υπέρ ή κατά της επαναστάσεως, όλα όμως μέσα από το πρίσμα του φανατισμού ιδιαιτέρως αυτών που τότε κατήργησε ο Στρατός.
Η αντικειμενική εξιστόρηση των γεγονότων χρειάζεται αρκετό χρόνο για να μπορέσει να παρουσιάσει τα γεγονότα μακριά από φανατισμούς και αντιπαραθέσεις.
Γεγονός είναι ότι τα μέχρι τώρα πολιτικά γεγονότα, δηλαδή η Μεταπολίτευση, δικαιώνουν τους επαναστάτες, διότι αφού ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκαν, αυτοανατράπηκαν θα λέγαμε καλύτερα, οι επανελθόντες πολιτικοί άλλοι από το Παρίσι, άλλοι από την Σουηδία ή το Λονδίνο, θέλησαν να τιμωρήσουν τον Ελληνικό λαό, που δεν αντιστάθηκε στην «χούντα» κατά την διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους συνεπαναστάτες του.
Φρόντισαν λοιπόν οι πολιτικάντηδες στα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως μετά από μία επίπλαστη ευμάρεια με δανεικά, να εξαθλιώσουν τους Έλληνες, να πτωχεύσουν και να ξεπουλήσουν την Ελλάδα σε ξένα τοκογλυφικά κέντρα για 100 χρόνια.
Όλα τα είχε προβλέψει και δηλώσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Αστυνομικές δυνάμεις έχουν πάρει θέση για να περιφρουρήσουν το Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της 4ης Αυγούστου 1965.
Η κατάσταση της χώρας παραμονές της Επαναστάσεως
Κατά τη παραμονή της Επαναστάσεως των Ενόπλων Δυνάμεων η κατάσταση στη χώρα μας είχε την εξής εικόνα.
Όλοι οι θεμελιώδεις θεσμοί του κράτους είχαν υποστεί ανεπανόρθωτη φθορά και σήψη.
Ο κοινοβουλευτισμός και οι εκπρόσωποί του πολιτικοί, είχαν την περιφρόνηση του λαού.
Τους αποκαλούσαν πολιτικάντηδες λόγω της πολύ χαμηλής των δημοτικότητας, αλλά και λόγω των προβλημάτων που δημιουργούσαν καθημερινά εντός αλλά και εκτός βουλής.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η χώρα να πορεύεται δίχως πηδάλιο, να οδηγείται στο χάος και το χειρότερο όλων προς τον κομμουνισμό.
Ο Βασιλεύς είχε εμπλακεί σε μικροκομματικούς ανταγωνισμούς με αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα του λαού να είναι εναντίον του.
Τα πολιτικά ήθη βρισκόντουσαν σε σημείο καταπτώσεως λόγω της εξαγοράς ψήφων και της συνεργασίας πολλών εξ επαγγέλματος πολιτευτών των αστικών κομμάτων με τους κομμουνιστές.
Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος είχε πλήρως διαφθαρεί, ενώ η δημόσια διοίκηση λόγω των κομματικών επεμβάσεων είχε καταστεί σφηκοφωλιά διαφθοράς και καταχρήσεων.
Ο Τύπος διέσυρε τους πάντες και τα πάντα. Διαστρέβλωνε τα γεγονότα, εξεβίαζε πολιτικούς και παραπλανούσε συστηματικά την κοινή γνώμη.
Ακόμη και η Δικαιοσύνη αλλά και η Εκκλησία δεν είχαν μείνει ανεπηρέαστες από όλη αυτή τη φαυλοκρατία, που σαν μολυσματική ασθένεια είχε προσβάλει ολόκληρο τον οργανισμό της χώρας.
Το καθεστώς λοιπόν που κατέλυσε η Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 είχε εντελώς σαπίσει.
Η επέμβαση των Συνταγματαρχών υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους συνεπαναστάτες του ήλθε να διασώσει και να θεραπεύσει την πατρίδα από όλες αυτές τις ασθένειες που κυριολεκτικά είχαν προκαλέσει την αγανάκτηση της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Συμπλοκή μεταξύ βουλευτών κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Τσιριμώκου το 1965.
Ο Παπαδόπουλος και ο Στρατός αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας
Την 21η Απριλίου 1967, οι Ένοπλες Δυνάμεις, με ουσιαστικό και τυπικό Αρχηγό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο κατόπιν αναιμάκτου επεμβάσεως καταργούν τους πολιτικούς, κλείνουν τη βουλή και αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η επανάσταση επικράτησε άμεσα και έγινε με ενθουσιασμό δεκτή από τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, ο οποίος από την επομένη σταμάτησε τις κομματικές έριδες, με τις οποίες οι πολιτικοί προσπαθούσαν να τον διχάσουν και αφοσιώθηκε στα ειρηνικά έργα του.
Ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο ξεκινούσε για τη χώρα αφού ο Στρατός ήταν πλέον ο ρυθμιστής όλων των εξελίξεων.
Ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο ξεκινούσε για τη χώρα αφού ο Στρατός ήταν πλέον ο ρυθμιστής όλων των εξελίξεων.
Η Επανάσταση υπήρξε προϊόν ιστορικής αναγκαιότητας.
Η παγκόσμια πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση εκείνη την εποχή παρουσίαζε τα εξής χαρακτηριστικά.
Η παγκόσμια πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση εκείνη την εποχή παρουσίαζε τα εξής χαρακτηριστικά.
α) Γινόταν μία αδυσώπητη πάλη μεταξύ δημοκρατίας και κομμουνισμού.
β) Ο ταχύτατος ρυθμός ανάπτυξης και προόδου των κρατών είχε ως αποτέλεσμα την αμφισβήτηση όλων των θεσμών.
Πράγματι υπήρχε ιδεολογική σύγχυσις.
γ) Στην πατρίδα μας είχε δημιουργηθεί μία κατάσταση τα βασικά γνωρίσματα της οποίας ήταν η ανάγκη διαφύλαξης της εθνικής ελευθερίας, ο ευτελισμός των θεσμών με δημοκρατικές διαδικασίες, καθώς επίσης και η ανάγκη οικονομικής αναπτύξεως, η οποία λόγω του καταστροφικού συμμοριτοπολέμου, που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τα εντός της Ελλάδος εντεταλμένα όργανά του, βρισκόταν ακόμη σε κακή κατάσταση.
Εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό έργο
Η Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε εθνική αναγκαιότητα. Σε αντίθεση με άλλες επαναστάσεις ή πραξικοπήματα (εκτός της 4ης Αυγούστου 1936) ήταν η μοναδική που απετέλεσε έργο εθνικό.
Αποσόβησε άμεσα την απώλεια της εθνικής και εδαφικής ανεξαρτησίας της χώρας την οποία ενσάρκωνε και επεξεργαζόταν ο κομμουνισμός.
Απετέλεσε έργο κοινωνικό διότι ανταποκρίθηκε στο αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης το οποίο επί σειρά ετών παρέμενε ανικανοποίητο και πολιτικό, διότι κατήργησε τον κοινοβουλευτισμό ο οποίος προϊόντος του χρόνου οδηγούσε τον λαό στον εκφυλισμό και τη χώρα στην καταστροφή.
Ο λαός με δημοκρατικές διαδικασίες οδηγείτο σε εμφύλιο σπαραγμό οι συνέπειες του οποίου θα ήταν τραγικές για τη πατρίδα.
Η Ελλάς είχες υποστεί μακροχρόνια υπονόμευση της εσωτερικής της γαλήνης από τις συνεχείς απεργίες, τις καθημερινές πορείες και διαδηλώσεις όπου πάντοτε κατέληγαν σε ταραχές, τις οποίες οργάνωναν οι κομμουνιστές σε συνοδοιπορία με τα πλέον επαναστατικά στοιχεία της τότε Ενώσεως Κέντρου.
Η μεγάλη και φιλήσυχη μάζα του λαού αισθανόταν μεγάλη ανασφάλεια και κατατρομοκράτηση από τους κομμουνιστές και εξαναγκαζόταν σε οικονομική ένδεια αφού η οικονομική ζωή της χώρας είχε υποστεί παραλυτική ύφεση η οποία οφειλόταν στην έλλειψη οικονομικής πολιτικής λόγω της εκρύθμου καταστάσεως.
Είχε πλέον καταστεί κοινή συνείδησις ότι η χώρα βρισκόταν σε ένα παρατεταμένο πολιτικό χάος, και ότι δεν υπήρχε εκείνη η πολιτική προσωπικότητα που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το χάος αυτό.
Επομένως οι πάντες είχαν στρέψει τις ελπίδες τους σε έναν Λοχία.
Αυτή την κατάσταση ανέτρεψαν οι Αξιωματικοί και η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967 υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Νίκος Παπαγεωργίου
