- Έκπληξη πρώτου μεγέθους είχε αποτελέσει η νίκη της Ελλάδας επί της Πορτογαλίας με 2-1, στις 12 Ιουνίου του 2004, στην πρεμιέρ...
-
Έκπληξη πρώτου μεγέθους είχε αποτελέσει η νίκη της Ελλάδας επί της Πορτογαλίας με 2-1, στις 12 Ιουνίου του 2004, στην πρεμιέρα των ομίλων του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Ο βοηθός του Ότο Ρεχάγκελ, Γιάννης Τοπαλίδης, μίλησε για εκείνο το παιχνίδι, στον Γιώργο Κτενά, για το μυστικό της επιτυχίας που είχε η Εθνική μας ομάδα, αλλά και το Μουντιάλ που πλησιάζει.
«Όταν πήγαμε στην Πορτογαλία γνωρίζαμε ότι ήμασταν το αουτσάιντερ, αλλά υπήρχε ενθουσιαμός και θετικό κλίμα.
Γνωρίζαμε, στα πλάνα που είχαμε κάνει ότι οι Πορτογάλοι θα επεδίωκαν να σκοράρουν νωρίς, να πρεσάρουν κ.λπ.
Δώσαμε εντολή εφόσον γίνει αυτό, να παίξουμε με μεγάλες μπαλιές για να μην πέσουμε σε παγίδα.
Και να βγαίνουμε μπροστά για να εκμεταλλευτούμε τις δικές μας ευκαιρίες, μόνο όταν υπήρχε σιγουριά», ήταν το αρχικό σχόλιο του Γιάννη Τοπαλίδη και στη συνέχεια πρόσθεσε:
«Όταν κερδίσαμε τους Πορτογάλους, στην πρεμιέρα, σκεφτήκαμε ότι μπορούσαμε να περάσουμε στον δεύτερο γύρο.
«Όταν κερδίσαμε τους Πορτογάλους, στην πρεμιέρα, σκεφτήκαμε ότι μπορούσαμε να περάσουμε στον δεύτερο γύρο.
Για το Κύπελλο, φυσικά, δεν το σκεφτόμασταν ακόμα.
Αλλά είναι γεγονός ότι κάθε ομάδα κάνει όνειρα.
Διάβαζα τι συνέβαινε μετά από τη δική μας επιτυχία, όταν άλλες ομάδες έλεγαν «Αφού το πήρε η Ελλάδα, μπορούμε να το πάρουμε κι εμείς».
Όλοι πιστεύουν, όταν βρίσκονται σε ένα τουρνουά, ότι μπορούν να έχουν τύχη».
-
«Άγαλμα στον Ρεχάγκελ»
Νίκη στην πρεμιέρα με την Πορτογαλία, νίκη και στο φινάλε.
Τους είχαμε πάρει τον αέρα;
Τους είχαμε πάρει τον αέρα;
«Ήταν μεγάλη ομάδα και τότε η Πορτογαλία, αλλά το σκεπτικό στον τελικό ήταν ότι αφού τους κερδίσαμε στην πρεμιέρα, είχαμε πιθανότητες να το κάνουμε ξανά. Και να χάναμε, βέβαια, ήδη είχαμε κάνει μεγάλη επιτυχία που είχαμε βρεθεί στον τελικό.
Από τις 16 ομάδες, μαζί με το Λετονία και τη Βουλγαρία είχαμε τις λιγότερες πιθανότητες.
Αλλά υπήρχε θετικό κλίμα.
Στη διάρκεια του αγώνα καταλαβαίναμε ότι φοβόντουσαν, ήταν αγχωμένοι.
Αυτό συνέβαινε με όλες τις ομάδες που αγωνιζόμασταν, όταν δεν τρώγαμε γκολ νωρίς.
Τότε αγχωνόντουσαν.
Έφτασε στα αυτιά μου, κάποτε, ότι θα έπρεπε να είχαμε κάνει άγαλμα στον Ρεχάγκελ, γιατί ήταν ο άνθρωπος που έκανε τον Σεφτσένκο να κλάψει, τον Κριστιάνο Ρονάλντο να κλάψει, τον Ζιντάν να κλάψει».
«Τα μυστικά της επιτυχίας»
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας που είχε εκείνη η ομάδα;
«Ήταν πολλά, όχι ένα.
Είχαμε καλούς παίκτες, που είναι η βάση, αλλά φυσικά και πολύ καλό προπονητή.
Ήταν μεγάλο πλεονέκτημα η προετοιμασία που κάναμε πριν από τους αγώνες, αρχίζαμε το ματς με πλεονέκτημα από τα αποδυτήρια.
Γι’ αυτό και οι παίκτες έλεγαν ότι δεν χάνουν πριν μπουν στο γήπεδο.
Αλλά, λέω ξανά, ότι η βάση ήταν το γεγονός ότι είχαμε πολύ καλούς παίκτες.
Κλειδί, επίσης, ήταν το πολύ καλό κλίμα.
Όπως και να έρχονται τα αποτελέσματα, αυτό είναι που διατηρεί την ομοιογένεια».
Τέλος, θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια για το Μουντιάλ που πλησιάζει.
«Έχω τη Γαλλία σε υπόληψη, αλλά για εμένα και η Αγγλία είναι μέσα στα φαβορί.
Αργεντινή, Βραζιλία, Ισπανία, Γερμανία δεν το συζητάμε, είναι στα συνηθισμένα φαβορί.
Πολύ δυνατές ομάδες, όπως και το Βέλγιο μου αρέσει πολύ».
-
sportdog.gr
