ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΣΤΙΣ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1992 Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ ΚΑΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΜΗΠΩΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, ΠΑΤΡΙΔΟ...
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΣΤΙΣ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1992 Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ ΚΑΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ
ΜΗΠΩΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ....ΚΑΙ Ο ΤΟΤΕ
ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ;
ΑΡΑΓΕ Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΓΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ Σ.ΦΡΑΓΚΟΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΕ;
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΦΡΑΓΚΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΑ
Επειδή η «αριστερή» υποκρισία περί το Σκοπιανό κρατάει τόσα περίπου χρόνια όσα και η «ονοματολογία»...
Επειδή με το «άλλα κάνω κι άλλα λέω» κάποιοι πάνε να βγάλουν την ουρά τους απέξω και θέλουν πλέον να εμφανίζονται ότι βρίσκονται στην πλευρά της λύσης και όχι με την πλευρά εκείνων που εξέθρεψαν το πρόβλημα...
Και επειδή για να υπάρχει μια ψύχραιμη αποτίμηση των πολιτικών συμπεριφορών ενός εκάστου εκ των πολιτικών κομμάτων της χώρας πρέπει να υπάρχει και μνήμη, υπενθυμίζουμε:
* Ηταν ο Λεωνίδας Κύρκος, που ως βουλευτής του ΣΥΝ έτρεχε στο πρώτο σκοπιανοφαγικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, που κατηγορούσε τους «πλην Λακεδαιμονίων» κομμουνιστές που δε συμμετείχαν και που δήλωνε:
«Επρόκειτο για μια τεράστια λαϊκή εκδήλωση που τη χαρακτήριζε η έντονη ευαισθησία απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων της ελληνικής Μακεδονίας, πλαστογράφησης της ιστορίας, υφαρπαγής της ιστορικής κληρονομιάς» (Λ. Κύρκος, «Αυγή», 15/2/1992).
Μάλιστα, σε εκείνη την ίδια δήλωση ο Λ. Κύρκος, ωραιοποιώντας επιπλέον τον εθνικιστικό χαρακτήρα της «λαοσύναξης», που δονούνταν από τις ιαχές «Φωτιά φωτιά στα σκοπιανά σκυλιά» (!), υποστήριζε: «... Η εκδήλωση... δεν είχε τίποτα επιθετικό, εξτρεμιστικό...». *
Οσο για την «Αυγή», απηχώντας τις θέσεις του ΣΥΝ για το συλλαλητήριο, έγραφε στο πρωτοσέλιδό της για τα όσα είχαν διαδραματιστεί μια μέρα πριν στη Θεσσαλονίκη: «Εντυπωσιακό το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
ΠΑΛΜΟΣ ΜΕ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ».
Και συνέχιζε:
«Με ωριμότητα, που έπεισε και τους πλέον δύσπιστους, αλλά και πατριωτικό παλμό, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από όλη τη Μακεδονία εξέφρασαν χτες σε μια συγκέντρωση με ιδιαίτερη μαζικότητα και ενωτικό χαρακτήρα την εθνική ευαισθησία τους και την αποφασιστικότητά τους να προασπίσουν την ακεραιότητα, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του ελληνισμού...»(«Αυγή», 15/2/1992).
