H κατασκευή του πρώτου τουρκικού υποβρυχίου Type-214 TN AIP το οποίο θα ενταχθεί στο στόλο ως TCG Piri Reis, θα ολοκληρωθεί το 2...
H κατασκευή του πρώτου τουρκικού υποβρυχίου Type-214 TN AIP το οποίο θα ενταχθεί στο στόλο ως TCG Piri Reis, θα ολοκληρωθεί το 2018, δηλαδή τρία χρόνια μετά την έναρξη της
κατασκευής του.
Σημειώνεται ότι το 2015 η Τουρκία ξεκίνησε την κατασκευή του νέου τύπου υποβρυχίου κλάσης REIS (το οποίο είναι φυσικά το Type 214 που διαθέτει και το Πολεμικό μας Ναυτικό), στα ναυπηγεία του Golcuk.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα , μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής το 2018, θα ακολουθήσει το πρόγραμμα δοκιμών, με ορίζοντα ένταξης στο τουρκικό ναυτικό περί το 2020.
Μέχρι το 2025 αναμένεται η κατασκευή ενός ακόμη υποβρυχίου ανά έτος, το οποίο σημαίνει ότι σε μια επταετία από σήμερα, εάν φυσικά τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα κατασκευής και δοκιμών, το τουρκικό ναυτικό θα έχει ενσωματώσει στην δύναμη του τουλάχιστον έξι νέα υποβρύχια.
Υπενθυμίζεται αν και η βασική δομή του υποβρυχίου είναι όπως και των αντίστοιχων ελληνικών, το γεγονός ότι στην ανάπτυξη – κατασκευή του συμμετέχουν οι τουρκικές εταιρίες STM, ASELSAN, HAVELSAN, AYESAS, MILSOFT,KOC και ΤUBITAK, οι οποίες έχουν αναλάβει τον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό, το διαφοροποιούν αρκετά.
Ο οπλισμός τους
Εκτός όμως από τα εγχώριας κατασκευής ηλεκτρονικά, τα οποία δεν είναι κατ' ανάγκη πανάκεια, εκτός φυσικά της τεχνογνωσίας που υποδηλώνει το γεγονός από μόνο του, θα είναι εξοπλισμένα με αμερικανικού τύπου τορπίλες Mark 48 , γερμανικούς πυραύλους IDAS για την αυτοάμυνα τους από ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα και ενδεχομένως πυραύλους cruise Gezgin-D.
Επίσης, οι μπαταρίες των υποβρυχίων θα κατασκευαστούν στις αντίστοιχες εγκαταστάσεις για την ανάπτυξη συστοιχιών που λειτουργεί στις εγκαταστάσεις του Golcuk.
Σε λιγότερο λοιπόν από μια δεκαετία το τουρκικό ναυτικό θα διαθέτει υποβρύχια του ιδίου τύπου με το Πολεμικό μας Ναυτικό, γεγονός που σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά θα χάσει ένα τακτικό πλεονέκτημα που στην σημερινή ισορροπία ναυτικών δυνάμεων θα λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής ισχύος στο πεδίο της αντιπαραθέσεως.
Αξίζει δε να αναφερθεί ότι η ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, οφείλετε στο εμπάργκο που επιβλήθηκε στην Τουρκία μετά από τα γεγονότα του 1974 στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αναπτύξει εγχώρια συστήματα, ή όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση να έχει φθάσει στο επίπεδο να ενσωματώνει σε υπάρχοντες και δοκιμασμένους σχεδιασμούς οπλικών συστημάτων, εγχώρια υποσυστήματα με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τομέα της υποστήριξης.
ΠΗΓΗ: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο mignatiou.com με στοιχεία από το turkishnavy.net και τον τουρκικό τύπο
