- Το 1974 η σύγκρουση μακαριακών και ενωτικών έβαινε προς επικράτηση των πρώτων, με το μακαριακό παρακράτος να έχει σχεδόν εξαρθρώσ...
-
Το 1974 η σύγκρουση μακαριακών και ενωτικών έβαινε προς επικράτηση των πρώτων, με το μακαριακό παρακράτος να έχει σχεδόν εξαρθρώσει την ΕΟΚΑ Β'.
Ο αρχομανής Μακάριος ένιωθε αρκετά ισχυρός για να δρομολογήσει την σύγκρουσή του με τον
Ιωαννίδη και το Εθνικό Κέντρο και να εκμηδενίσει την παρουσία της Ελλάδος στην Κύπρο, καθιστώντας τον εαυτό του απόλυτο κυρίαρχο της Νήσου και αποκλείοντας την Ένωση με την Ελλάδα.
Στο πλευρό του είχε τον σε αργία πολιτικό κόσμο της χώρας αλλά και τον εξόριστο βασιλιά Κωνσταντίνο στο Λονδίνο, που έβλεπαν την εθνική κρίση στην Κύπρο, ως την μόνη οδό που θα έριχνε το στρατιωτικό καθεστώς και θα επανέφερε τους ίδιους στην εξουσία.
Η σύγκρουση πυροδοτήθηκε με την προκλητική επιστολή Μακαρίου προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Φ. Γκιζίκη, στις 2 Ιουλίου, με την οποία ο Αρχιεπίσκοπος απαιτούσε την ανάκληση των Ελλαδιτών αξιωματικών, πλην λίγων εκπαιδευτών, από την Εθνική Φρουρά με την πρόφαση ότι τον υπονόμευαν με διάφορους τρόπους.
Για την επιστολή αυτή είχαν, αποδεδειγμένα, ενημερωθεί και ο Καραμανλής και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, οι οποίοι δεν έπραξαν απολύτως τίποτε για να σταματήσουν την πορεία προς την καταστροφή.
Το πλαίσιο της σύγκρουσης είχε συμφωνηθεί μεταξύ Καραμανλή, Μακαρίου και Κίσσινγκερ σε μυστικές συναντήσεις σε προάστια του Παρισιού ήδη από την άνοιξη του 1974.
Ο Ιωαννίδης από την άλλη, χωρίς να υποψιαστεί την συνωμοσία που εξυφαινόταν, επιδίωκε την αναμέτρηση με τον Μακάριο για να απαλλάξει την Κύπρο και τον Ελληνισμό από το μεγαλύτερο εμπόδιο προς την Ένωση και είχε ήδη αποφασίσει το πραξικόπημα από τον Ιούνιο του 1974.
Παρά τις συμβιβαστικές προτάσεις που δέχθηκε από διάφορους παράγοντες, όπως ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, ο Μακάριος παρέμεινε ανένδοτος και ο Ιωαννίδης μαζί με τον Μπονάνο αποφάσισαν την διενέργεια πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου.
Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο, τον Δεκέμβριο 1974, ο Μακάριος υποστήριξε πως δεν υποπτεύθηκε τίποτε για το πραξικόπημα.
Η πραγματικότητα όμως, τον διαψεύδει.
Κάθε απόγευμα, ισχυρές δυνάμεις του Εφεδρικού Σώματος και άλλων μακαριακών παρακρατικών περικύκλωναν το στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς με σκοπό να συντρίψουν κάθε ενέργεια εν τη γενέσει της.
Αυτός ήταν και ο λόγος που το πραξικόπημα αποφασίστηκε την τελευταία στιγμή να διεξαχθεί το πρωί της 15ης Ιουλίου, αμέσως μόλις οι παρακρατικοί διαλύονταν.
Ο Μακάριος όμως, είχε και πολύ καλή πληροφόρηση εξ Ελλάδος.
Τόσο ο Αβέρωφ, όσο και επιχειρηματίες αλλά και ξένοι διπλωμάτες τον είχαν με ακρίβεια ενημερώσει πως στις 15 Ιουλίου θα τον σκοτώσουν.
Η μακαριακή προπαγάνδα ισχυρίζεται πως το πρωί της 15ης Ιουλίου ο Μακάριος δεχόταν στο Προεδρικό μία ομάδα παιδιών από την ελληνική παροικία της Αιγύπτου.
Ενώ γινόταν η προσφώνηση ακούστηκαν πυροβολισμοί και ένας φρουρός του Μακαρίου τον ειδοποίησε ότι δέχονται επίθεση και πως πρέπει να φύγει αμέσως.
Ο Μακάριος εγκατέλειψε το Προεδρικό από την πίσω πλευρά που κατά περίεργο τρόπο οι πραξικοπηματίες είχαν αφήσει αφύλακτη.
Ο Κομπόκης, επικεφαλής των επιτιθέμενων δυνάμεων, ισχυρίστηκε αργότερα, πως είχε προφορική εντολή του Ιωαννίδη, να μην φονευθεί ο Μακάριος και γι' αυτό δεν κύκλωσε εντελώς το Προεδρικό.
Εδώ προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο 42 χρόνια.
Ενώ το Προεδρικό κατελήφθη και υπέστη μεγάλες καταστροφές κανείς δεν ασχολήθηκε με την τύχη των παιδιών από την Αίγυπτο.
Επιβίωσαν ή όχι της επίθεσης;
Γιατί κανείς δημοσιογράφος δεν ασχολήθηκε με το θέμα;
Μήπως η συνάντηση αυτή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και αποτελεί μία μυθοπλασία του Μακαρίου;
Αληθεύει η πληροφορία ότι τα παιδιά αυτά ήταν καθ' οδόν προς το Προεδρικό και πως Καταδρομείς που συμμετείχαν στο πραξικόπημα τα ασφάλισαν σε ένα εκκλησάκι της Λευκωσίας και με το τέλος της ενέργειας επέστρεψαν ασφαλή στην Αίγυπτο;
Αμφιβολίες υπάρχουν έντονες και για το εάν ο Μακάριος βρισκόταν στο Προεδρικό εκείνη την ημέρα. Έχοντας ακριβείς πληροφορίες εξ Ελλάδος είναι εύλογο πως θα απέφευγε εκείνες τις ημέρες να βρίσκεται στο Προεδρικό, όπου θα ήταν εύκολος στόχος.
Οι νεκροί του πραξικοπήματος σε όλη την Κύπρο ανήλθαν σε 450 περίπου.
Ο Μακάριος κατάφερε να διαφύγει, απηύθυνε διάγγελμα στον κυπριακό λαό πως είναι ζωντανός και εγκατέλειψε την Κύπρο με την βοήθεια των Άγγλων.
Εν συνεχεία, συναντήθηκε με τον Ετσεβίτ μυστικά στο Λονδίνο, στις 18 Ιουλίου και την επομένη μετέβη στη Νέα Υόρκη όπου από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Ε. κάλεσε τις εγγυήτριες δυνάμεις, άρα και την Τουρκία, να αποκαταστήσουν την συνταγματική τάξη στην Κύπρο.
Όλως τυχαίως, την ώρα που ο "Εθνάρχης" Μακάριος πρόδιδε ως νέος Εφιάλτης τον Ελληνισμό, οι Τούρκοι πλησίαζαν την Κυρήνεια.
Καλούτσας Αρτέμιος
Περιφερειακός Σύμβουλος "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ"
